Goodbye

In de verte klinkt het geluid van kerkklokken. Vlakbij het geluid van knarsende kiezelstenen. Nog dichterbij een zachte gesnik. Het is een prachtige dag, een heldere blauwe lucht en een felle zon die genadeloos op ons neerschijnt. Mijn kleren lijken de zon aan te trekken en maken het nog vele malen warmer. Ik en een kleine groep mensen stoppen voor iets dat lijk op een grote stenen kast met allemaal vierkante hokjes. De meeste zijn gesloten door een op maat gemaakte stenen plaat met een zwarte kleur. Langzaam laat ik mijn ogen glijden over de gouden letters op de verschillende zwarte stenen, de bloemen die ons omringen en de blauwe lucht boven onze hoofden. Een prachtig donkerhouten kistje wordt geopend en een simpel metalen blik komt tevoorschijn. Een oudere man gekleed in een chick kostuum neemt het eruit en plaats het in een vierkant gat in de muur. Een paar woorden worden gesproken. Mijn mama met tranen in haar ogen stapt naar voren en zegt ook iets kort en reikt haar hand uit naar het blik maar is te klein om erbij te geraken. Mijn broer, mijn grote broer stapt ook naar voren, zegt iets simpels en stapt dan samen met mijn moeder weg. Ik ga dichter bij de grote stenen muur staan en fluister een paar simpele woorden en werp nog een handkusje voordat ik met een vochtige zakdoek mijn zicht weer helder maak. Ik ga naast mijn mama en broer staan en neem zachtjes haar hand vast, mijn broer houdt haar andere vast. De andere mensen gaan één voor één naar voren, zeggen iets of maken een gebaar waarna ze een in hoopje achter ons gaan staan. De opening wordt afgesloten met eenzelfde zwarte steens als al de andere, al heeft deze een voor mij veel pijnlijkere tekst. Langzaam keren we weer terug naar de plaats waar we vandaan kwamen en terwijl we weg liepen nam ik in mijn hoofd voor de laatste keer afscheid van mijn papa.