-001-

Het was koud geweest, maar toch liepen er al mensen zomers gekleed ochtends over straat. Ik keek verbaast om me heen bedenkend waar ik heen moest. Diep in gedachte welke trein ik nu moest nemen , liep ik een beetje rond en keek op het bord waar de vertrektijden en aankomst tijden van de treinen op stonden. Ik was me broer weer eens kwijt toen ik een stap in de richting van perron 12 zette liep ik tegen iemand aan. Met een plof kwam ik op de grond terecht. ‘ hee kun je niet uitkijken?’ riep de stem van boven. ‘sorry’ mompelde ik tegen de persoon boven me. Toen ik opkeek keek ik recht in de bruingroene ogen van me broertje waar ik tegen aan was gelopen. Langzaam bestudeerde ik hem . Nu viel het me pas op dat zijn haar op zo een manier rood was dat zijn haar door de zon die er op scheen wel oranje leek. Kaoru had een Spit gezicht net als mij alleen bij hem stond het zo veel beter ‘ga je daar de hele dag blijven zitten of zal ik je overeind helpen?’ hij stak zijn hand uit. Langzaam trok hij me op en ik viel tegen hem aan. ‘Kaoru we moeten op schieten anders missen we de trein’ zeg ik terwijl ik hem mee sleur naar de trein. Net op het nippertje stappen we in en zien dat er nog meer mensen naar Ouran high school gaan. We lopen door naar de eerste klas en gaan zitten. Damn ik begin me steeds meer te ergeren aan de vlinders die ik me buik op borrelen als Kaoru vlak bij me is. Helaas moet ik het wel verstoppen, ook al zou ik het het liefste tegen hem zeggen. Maar we zijn zo ongeveer bijna 24/7 bij elkaar en ik ben bang dat hij me dan gaat verachten. Ja dat klopt je hoort het goed. Ik ben verliefd op me tweeling broer. Ik weet dat het fout is maar ik kan er niets aan doen. Nadenkend staar ik uit het raam van de trein, het landschap flitst voorbij en voor ik het weet val ik in een onrustige slaap. Als ik wakker word merk ik dat er naar me word gestaard. Ik kijk de jongens met een raar gezicht aan. ‘wie zijn jullie?’ vraag ik nog slaap dronken. De kleinste van de twee begint vrolijk te praten. ‘ik ben Mitsukuni maar iedereen noemt me Honny, en dit is mijn neef Takashi. Terwijl hij dat zegt wijst hij naar een langere jongen met zwart haar. De jongen kijkt me aan en zegt ‘noem me maar Mori dat is makelijker. Langzaam kruip ik recht op en stel mezelf ook voor ik ben… verder kan ik niet komen want ik word al snel ingevuld door de kleine jongen die Honny moet zijn. ‘jij bent Hikaru’ zegt hij vrolijk. Ik kink en moet in mezelf best wel lachen om hoe hij is. Ik blijf nog even door praten met ze en merk uiteindelijk dat ze ook in slaap zijn gevallen. Dit word nog een lange reis. Ik kruip een beetje comfortabeler op de bank en nestel me tegen me broer aan. zo vallen we in slaap tot we wakker worden door het Signaal van het eind station. Als we naar een stukje lopen voor een groot gebouw staan weet ik het zeker. Dit is de school voor rijke kinderen. Dit is Ouran high school.