021

Ik en George mede elkaar naar het incident, we wilden geen verkeerde indruk wekken. Wel jammer, want met George was het wel gezellig. Vandaag werden de champions gekozen voor het Triwizard tournament. Ik had me zo ver mogelijk weg van de plek verstopt ineen hoekje, ik had hier namelijk geen zin in. En het boeide me niet eens wie er gekozen werd, ik vond het alleen leuk vanwege de actie. Ik kan best wel grof zijn, maarja iemand moet het zijn. Dumbledore begon wat te praten en er waren al twee mensen uitgekozen voor het tournament. Fleur Delacour en Viktor Krum waren gekozen, alleen nog iemand voor onze school. Ik hoopte niet dat het Cedric werd, ik was namelijk nog wel op hem gesteld, al hadden we niks meer. De laatste tijd was hij helemaal into Cho, en toch miste ik hem, al had ik het uitgemaakt. Half in mijn gedachten hoorde ik mijn naam, ik schrok op en keek naar voren. Dubledore keek mij niet zo blij aan, maar hij keek Harry ook niet zo blij aan. Wat was hier aan de gang? Ik slofte naar voren en wachtte op Harry, samen liepen we naar de trofee kamer. Iedereen begon tegen ons te flippen en vroegen hoe we dit voor elkaar gekregen hadden. Blijkbaar was Cedric wel uitgekozen, als onze hogwarts champion. Zelfs Cedric keek me niet eens blij aan. Nu waren we met z'n vijven en niet met z'n drieën. Geen probleem toch?

Ik liep door de gangen en probeerde niet op te letten op de mensen die vervelende dingen naar mij riepen. Ik ging naar de meisjes wc en deed de kraan aan. Ik spatte wat water in mijn gezicht en bekeek mezelf. De laatste tijd was ik wat veranderd, maar niet veel. Mijn haar was vooral donkerde geworden, misschien omdat de zon er niet constant op scheen. Ik hoorde ineen keer voetstappen en draaide me om, Cedric stond daar. 'Wat bezielt je?' vroeg hij boos en kwam op me afgestapt, nooit geweten dat Cedric razend kon zijn. 'waar heb je het over?' vroeg ik, ik begreep echt niet waar hij het over had. 'Waarom doe je mee aan het Triwizard tournament? Er kan van alles gebeuren, het is niet zomaar een spelletje!' riep hij boos en zijn borstkas ging hevig op en neer. 'Cedric, ik weet niet hoe mijn naam er in is gekomen. En alsjeblieft schreeuw niet zo tegen me.' zei ik en draaide me om, weg van hem. Ik greep de wasbak vast en beet op mijn lip. 'Wat haalde je in je hoofd?!' hij had niet echt geluisterd. Ik draaide me om naar hem. 'Hou op! oke? Hou gewoon op!' tierde ik terug en sloeg mijn handen over mijn oren. Ik werd niet goed, al het geluid wat maar in mijn hoofd kwam maakte me bang. Alles draaide en ik voelde hoe de tranen over mijn gezicht stroomde. Ik voelde hoe pijnscheuten door mijn lichaam heen gingen, het voelde of dat ik van binnen uit verbrande. Ik zakte neer op mijn knieën en zag hoe alles wazig werd voor mijn ogen. Ik voelde hoe iets warms uit mijn oor gutste en een koperachtige geur achterliet. De duisternis omarmde me en de pijn die me niet meer verliet.