24.

Een zachte vibratie haalt Zayn uit zijn slaap en hij knippert een aantal keer met zijn wimpers voordat hij zijn omgeving duidelijk kan zien. Even schudt Zayn zijn hoofd en kijkt hij verbaast om zich heen, dan herinnerd hij het zich weer, hij is in Darcy’s slaapkamer. Zayn graait in zijn broekzak en haalt er zijn gsm uit, wanneer Zayn ziet dat hij een sms’je heeft opent hij hem met een lichte frons aangezien het van een onbekend nummer afkomstig is.

Zayn,
Wij moeten praten. Kom naar mijn huis toe, ASAP.
Fred.

Zayn stopt zijn gsm terug in zijn broekzak en wrijft met zijn hand in zijn ogen, dan kruipt hij voorzichtig onder Darcy vandaan en legt vervolgens het deken goed over haar heen. Zachtjes loopt Zayn op zijn sokken de slaapkamer uit en sluit de deur voorzichtig achter zich, op de gang trekt Zayn zijn sneakers weer aan en loopt vervolgens op zijn gemak de trap af.
      In de keuken zit Fred aan de keukentafel met een kop thee voor zich, hij roert met het theelepeltje in het kopje en mengt de suiker met het hete goedje. Zodra hij voetstappen op de trap hoort tilt hij zijn hoofd op en staart hij met een verschrikt gezicht naar de kamerdeur.
      ‘Wat doe jij in mijn huis?’ vraagt Fred geschrokken als Zayn de woonkamer binnen komt. Zayn kijkt Fred aan en haalt zijn schouders op, dan loopt hij naar Fred toe en gaat tegenover hem aan de keukentafel zitten.
      ‘Marcy vertelde me vanmorgen dat Darcy ziek was, dus kwam ik even langs. Toen vroeg ze of ik wilde blijven en dat heb ik ook gedaan’, antwoordt Zayn en hij verstrengelt zijn vingers met elkaar. Fred’s wenkbrauwen schieten omhoog en hij kijkt Zayn met open mond aan van verbazing.
      ‘Darcy vroeg of je wilde blijven?’ vraagt Fred. Zayn staart hem even zonder iets te zeggen aan, bijt dan op zijn lip en haalt zijn schouders op voordat hij antwoord geeft.
      ‘Nou, niet met zoveel woorden, maar ze gaf het wel aan’, antwoordt Zayn. Vrijwel meteen staat Fred’s gezicht weer teleurgesteld en hij schudt zijn hoofd voordat hij een slok van zijn thee neemt.
      ‘School is al zo’n twee maanden geleden begonnen, jullie gaan voor zover ik het weet al sinds dag één met elkaar om. Waarom duurt het zolang voordat er eindelijn eens vooruitgang wordt geboekt?’ vraagt Fred lichtelijk geïrriteerd en hij laat zijn kin op zijn handpalm rusten. Zayn opent zijn mond om wat te zeggen, maar er komt geen geluid uit.
      ‘Geef het nog wat tijd, Fred. Ik ben allang blij dat ze mij genoeg vertrouwd om met me om te blijven gaan’, zegt Zayn na een paar minuten van ongemakkelijke stilte. Fred knikt hummend, schudt dan plotseling woest zijn hoofd en hij slaat met zijn handen kwaad op het tafelblad. Zayn schuift van schrikt met een zachte bonk op de grond, de stoel achteruit.
      ‘Ik heb het al genoeg tijd gegeven, potverdomme! Ik heb het helemaal zat en ik wil dat ze haar mond weer open doet als er iemand iets tegen haar zegt of als haar iets wordt gevraagd’, zegt Fred met een geheven stem. Zayn slikt voorzichtig en staat langzaam op van de stoel, bang voor een volgende uitbarsting van Fred, die hij trouwens een paar keer eerder heeft gehad over de telefoon omdat hij met de minuut ongeduldiger werd.
      Op het moment dat Fred zijn mond weer open doet om verder te gaan met zijn uitbarsting tegen Zayn, horen hij en Zayn de kamerdeur opengaan en ze kijken beide naar de deur.