Epiloque

Daviënne Apraël Price Longbottom

'James!'
Daniëll rende op zijn beste vriend af. Neville, Sascha en ik liepen achter hem aan. 'Hi Sascha,' zei die met een grijns. 'Voor het eerste jaar naar HOgwarts hé?'
'Inderdaad,' zei ze en ze keek hem strak aan. 'Albus toch ook?'
'Ja maar hij is als de dood dat hij in Slytherin komt.'
'Er is niets mis met Slytherin,' zei ik. 'Ze hebben er geweldige feesten, zorg dat je de eer van onze familie hooghoud als je daar wordt ingedeeld en de na-een-feest-met-een-ontzettende-kater-wakker-worden-op-de-gestoordste-locatie-cup weer in de familie krijgt.'
'Moedig haar nou niet aan,' zei Neville zuchtend. 'Ik heb liever niet teveel alcoholisten op school.'
'Maak je geen zorgen professor,' zei Sascha met een grijns. 'Ik ben zelfs dronken nog charmantr en beleefder als Daniëll.'
'Hé!' riep haar broer verontwaardigd.
'Dat arrogante heeft ze van jou,' zei Neville.
'Het was je eigen schuld, veel succes op school lieverds. Ik zal jullie schrijven.'
Ze omhelsden me om de beurt waarna ze de trein in rende. 'Ik moet ook maar eens gaan,' zei Neville en hij plaatste een zoen op mijn mond. 'Ik houd van je en zie je snel weer.'
'Ik houd ook van jouw.'
Meteen daarna verdween hij met een luide knal. Ik glimlachte en liep het perron af. Ik zou ze missen.