Chapter 51

Daviënne Aphrael Price

'Harry Potter is dood!' hoorde ik YouKnowWho's kille stem zeggen. 'Hij is gedood toen hij probeerdete vluchten, zichzelf in veilighied probeerde te brengen terwijl jullie jeleven voor hem opofferden. We brengen jullie zijn lijk als bewijs dat jullie held dood is. Wij hebben de slag gewonnen. De helft van jullie strijders is gesneuveld. De Death eathers zijn in de meerderheid en de Jongen Die Bleef Leven is niet meer. De strijd moet nu beëindigd worden. Wie zich blijft verzetten, man, vrouw of kind, zal worden afgeslacht, samen met zijn hele familie. Kom naar buiten en kniel voor mij, dan zal jullie leven worden gespaard. Jullie ouders en knideren, broers en zusters blijven leven en vergeven worden, en samen met mij eennieuwe wereld opbouwen.'
We renden naar buiten om te zien of hij echt dood was. McGonnagall schreeuwde. Ik sloeg mijn arm om een snikkende Ginny heen. YouKnowWho bleef preken maar alles ging in een waas aan mij voorbij. Hoe kon iedereen zo reageren. Ik geloofde niet dat Harry probeerde te vluchten. HOe konden ze zijn offer weggooien? Hij was niet gestorven om ons de strijd op te laten geven. Mijn aandacht werd weer getrokken op het moment dat ik Neville van pijn hoorde kreunen. 'En wie is dit dan wel?' vroeg YouKnowWho.
'Het is Neville Longbottom, Heer!' zei een opgetogen Bellatrix LeStrange. 'De jongen die de Carrows zoveel last heeft bezorgd! De zoon van de Aurors, weet u nog wel?'
'Ja, ik herinner het me. Maar je bent van zuiver blood, nietwaar, dappere jongen.'
'En wat dan nog?'
'Je hebt moed en lef getoond en je stamt af van een edel geslacht. Ik denk dat je een uitstekende Death Eather zou zijn. We hebben jouw soort hard nodig, Longbottom.'
'Ik sluit me nooit bij je aan! Nooit! Dumbledore's Army!'
'Het zij zo,' zei YouKnowWho en zijn kalme stem joeg me angst aan. 'Als je er zo over denkt, Longbottom, dan grijpen we terug op het oorspronkelijke plan. Je hebt je keuze gemaakt.'
Door een hoog, verbrijzeld raam kwam iets naar beneden. Toen het in zijn vingers bengelde herkende ik het als de Sorting Hat. 'ER wordt voortaan niet meer gesorteerd op Hogwarts. Er zullen geen verschillende afdelingen meer zijn. Het embleem, het wapen en de kleuren van mijn nobele voorouder Salazar Slytherin zzullen van nu af aan voor iedereen voldoende zijn. Ook voor jou, Neville Longbottom.'
'Het zal niets veranderen aan iemand karakter,' zei ik opeens en ik wist niet waar ik het lef vandaan haalde. 'Gryffindors worden Slytherins in naam maar zullen altijd Gryffindors zijn.'
'En wie mag jij dan wel zijn?' vroeg YouKnowWho met een schampere glimlach.
'Ik ben Daviënne Price, ik ben een Slytherin net als jij ooit was.'
'En wat doet een Slytherin in de gelederen van Dumbledore's Army.'
'Vechten voor iets waarin ze geloofd.'
'Ze is een slang met het hart van een leeuw,' zei Neville.
Ik verstomde toen ik zag dat de hat op Neville's hoofd landde en in brand vloog. Neville werd gestraft voor mijn woorden en daden. Plotseling ontstond er een grote chaos. Ik kreeg vaag mee dat Neville met een zwaard wat hij op een of andere manier te pakken had gekregen het hoofd van de slang af hakte. Ik pakte mijn wand en mengde me in de gevechten. Duellerend werd ik door de menigte meegesleurd naar de Great Hall. 'NIET MIJN DOCHTR, KRENG!'
De woedende stem trok mijn aandacht en ik zag een vrouw die Ginny's moeder moest zijn. 'UIT DE WEG!' riep Mrs. Weasley tegen Luna, Hermione en Ginny waarna ze het tegen Bellatrix opnam. Dean, Cho, Ernie en ik holden naar haar toe om te helpen. 'Nee! Weg! Weg! Ze is van mij!'
Bellatrix en Mr. Weasley waren tegen elkaar aan het schreeuwen terwijl ze de ene na de andere vervloeking op elkaar afstuurden. Plotseling raakte de vloek van Mrs. Weasley Bellatrix in haar borst en Bellatrix verstarde. Ze viel om, toeschouwers juichde en Voldemort gilde. Voldemort richtte zijn wand op Molly. 'Protego!'
Ik keek op waar de spreuk vandaan kwam. Harry kwam opeens tevoorschijn. Natuurlijk, een onzichtbaarheidsmantel, hoe had hij anders maar zo weinig problemen gehad de afgelopen jaren? 'Ik wil niet dat iemand probeert te helpen,' riep Harry.
'Je bent een idioot Potter!' riep ik hem toe maar ik werd genegeerd.
'Zo moet het eindigen. Ik moet het alleen doen.'
'Dat meent Potter niet. Zo gaat hij niet te werk. Wie wilde je vandaag als schild gebruiken, Potter?'
'Niemand. Er zijn geen hocruxes meer.'
Natuurlijk, hocruxes, hoe had hij anders zijn dood kunnen overleven? 'Het gaat nu alleen nog tussen ons. De een kan niet leven als de ander niet dood is, en een van ons zal dadelijk het toneel voorgoed verlaten...'
'Een van ons?' Voldemort lachtte spottend. 'En je denkt niet dat jij dat zult zijn, de jongen die per toeval overleefd heeft, omdat Dumbledore aan de touwtjes trok?'
'Toeval? Terwijl mijn moeder gestorven is om me te redden?'
Ik begon mijn intresse in het gesprek te verliezen, de een moest nu gewoon even snel de ander de doden. Mijn interesse kwam weer terug toen Harry het opnam voor Snape. 'Zien jullie eindelijkd at ij goed was?!' riep ik door de zaal.
'Avada Kedavra!'
'Expelliarmus!'
Een luide knal volgde. Gouden vlammen gaven het punt aan waar de spreuken tegen elkaar waren gebotst. De wand van Voldemort vloog in zijn hand en Voldemort zakte dood in elkaar. Een seconde was het doodstil maar daarna brak het geschreeuw los. Ik omhelsde Dean, Seamus, Ginny, Ernie, Cho, Luna, Parvati en mensen die ik nog nooit had ontmoet. Plotseling stond ik voor Neville's neus en zonder er verder over na te denken zoende ik hem vol op zijn mond.