Hoofdstuk 1

Ik weet het nog goed, ik stond op een heuvel samen met Declan. We stonden daar samen een hele tijd, voor mijn gevoel, ik in zijn armen. Net op het moment dan zijn hoofd steeds dichter naar mij toe kwam werd ik wakker uit mijn droom.
Ik zat op mijn bed en mijn vriendinnen keken me raar aan. Ze zeiden dat ik rare geluiden maakte in mijn slaap en dat Luna een sok op mijn gezicht gooide. Aha daarom werd ik dus wakker.
Nadat iedereen wakker was gingen we kletsen over van alles en nog wat. Toen ineens mijn vader binnen kwam en zei dat hij even met me wou praten.
Ik liep met hem mee en mijn vader en moeder stonden ernstig naar me te kijken, tot dat ze ineens heel boos op me werden.
Ik had geen idee waarom maar ik begon tegen ze te schreeuwen en liep boos mijn kamer weer in om met Luna, Bianca en Claire doen, durf of de waarheid te spelen. Luna begon en ik moest kiezen. Natuurlijk koos ik voor de waarheid.
In koor zeiden Luna, Bianca en Claire: ‘op wie ben je verliefd?’ We begonnen allemaal te lachten en toen zei Bianca: ‘oké nu even serieus.’ ‘Ja één probleempje, ik weet niet precies wie ik leuk vind.’
‘Oké dan doen we een test hoeveel zijn het er?’ Vroeg Luna. Luna is altijd bezig met jongens en heeft de laatste tijd niet zo veel tijd meer voor ons omdat ze nu een vriendje heeft, Rick. Maar ja ik dwaal af.
‘Drew, Thomas en Zane.’
‘Oké, je weet dat Zane gay is?’ Vroeg Bianca. ‘Euhm nee maar nu wel, hij valt dus af.’ ‘Nu gaat het nog maar tussen twee guys. Kleding: Drew, 9.5, Thomas, 8,9.
Aardig: Drew, 7.3, Thomas, 8.8. Kijken naar andere: Drew, 5.6, Thomas 7.8.’
‘Oké het komt er dus op neer dat Drew 22.4 punten heeft en Thomas 25.5 punten heeft.’ ‘Thomas heeft dus gewonnen met een verschil van 3.1.’
‘Ja dat is waar maar Thomas is…ja hoe zeg je dat…niet echt mijn type.’
‘Aham… niet echt jouw type!’ Zei Bianca. ‘Ja dat zei ik inderdaad.’ ‘Ik vind Thomas meer iets voor Bianca.’
Bianca begon helemaal te blozen.
‘Oooh dus het is waar dat je Thomas een beetje leuk vind, Bianca?’ vroeg Luna.
Zo gingen we nog een tijdje door en na nog een nachtje slapen moesten Luna, Bianca en Claire naar huis.
Die middag kwam mijn moeder naar boven om me op te halen. Dat is weer wat anders dan mijn vader. Ze zei dat we iets belangrijks hadden te bespreken. Ze keek net zo ernstig als gisteren. Ik liep langzaam naar beneden en mijn vader zat bij de achtertafel, daar zitten ze anders nooit.
Ik wist dat er iets ernstig zou gaan gebeuren en daarom heb ik Bianca al gebeld om te vragen of ze tijd heeft dat ik langs zou kunnen komen in moeilijke tijden.
Mijn ouders begonnen te praten en ik stond op, pakte mijn tas en fietste zo snel als ik maar kon naar Bianca.