O44 - Rock climbing

Pov : Madison

‘’mag ik mee?’’vroeg ik wanneer de kinderen zich gaan klaarmaken voor het rotsklimmen. Andrew keek me aan ‘’mischien is het niet verstandig om jou op of van een rots af te laten klimmen’’. Ik zucht ‘’maar het saai op het kamp’’.
Niall keek naar Andrew ‘’mag ze ook niet gewoon mee, kijken?’’. Even keek hij naar het verband dat om m’n hoofd zat ‘’goed.. maar geen lichamelijkinspanning voor jou, ik wil je niet nog eens naar het ziekenhuis brengen.. dat kost benzine’’. Ik steek m’n tong uit en loop naar m’n eigen hut en pak de EHBO-koffer.
Wanneer ik alles heb bijgevuld loop ik terug. Iedereen had z’n tas al ingepakt. Niall glimlacht en pakt de koffer van me over ‘’laat mij dat maar dragen’’. Ik glimlach ‘’bedankt’’.
Wanneer we bij de rots zijn aangekomen maakte Andrew alle kinderen vast met de veiligheidskabels.
Ik nam plaats op een grote steen. Niall kwam naast me zitten. Een schuld gevoel knaagde nog steeds aan me en werd steeds groter wanneer Mike onze kant op loopt. Ik zucht. Niall keek op en zucht ‘’wanneer kan je ons een keer met rust laten’’vroeg hij geïrriteerd. ‘’oh sorry hoor, ik wist niet dat dit een privé zitplek was’’zegt Mike sarcastisch. ‘’zie jij je naam hier op staan dan?’’blafte ik hem toe.
Zonder wat te zeggen nam hij plaats op een steen naast ons. Niall sloeg z’n armen om me heen en strijkt een pluk haar uit m’n gezicht.
Ik glimlach en druk Niall tegen me aan. Hij legt z’n hoofd op m’n schouder en drukt. Een kus in m’n hals.
Ik keek naar Mike en gaf hem een waarschuwende blik. Hij trok nonchalant een wenkbrauw op en keek naar de kinderen.
Niall ging weer recht zitten en drukt z’n lippen op die van mij. Ik sloot m’n ogen en probeerde het voorgeval van gisteravond uit m’n hoofd te zetten. Als ik het hem vertel, zou hij me nooit meer aankijken. En ik wil geen ruzie de laatste week van kamp.
Ik trek me terug ‘’moet jij niet het goede voorbeeld geven aan de kinderen?’’vroeg ik giechelend. Hij keek naar Andrew die de laatste kind vast maakt. Hij grijnst ‘’ik denk het wel, ik ben zo terug’’.
Hij staat op en hijst zichzelf in een tuigje. Ik loop naar hem toe en trek wat aan het touw. ‘’wat doe je?’’vroeg hij lachend. ‘’ik wil niet dat je straks naar beneden valt’’. Hij glimlacht ‘’aawh, je geeft om me’’. Ik gaf hem een klein duwtje ‘’natuurlijk geef ik om je, je bent m’n vriendje’’. Hij grijnst en drukt een kus op m’n lippen ‘’nou.. wens me succes’’.
Wanneer hij helemaal boven was begonnen alle kinderen te juichen. Voorzichtig zeilde hij weer af naar beneden. Andrew maakte Niall los ‘’en dit.. jongens en meisjes, is dus de bedoeling’’.
Niall kwam naar me toegelopen. ‘’en?’’. Ik glimlach ‘’je deed het geweldig, nu weet ik wie me uit een brandend gebouw komt redden’’. Hij grinnikt ‘’ja ik ook.. de brandweer’’. Lachend por ik hem in z’n zij ‘’en bedankt schat’’.