22. Crest

Zijn ogen werden zwart, deze kant van Carlisle had ik nog nooit gezien.
Het zag er best eng uit.
Hij glimlachte schuin en nogal sexy
Die engheid was snel verdwenen toen hij me vast greep en me wild begon te zoenen.
'kom, dan gaan we naar huis' zei ik en nam zijn hand vast.
We verdwenen in het donkere bos onderwag naar huis.
Eenmaal thuis zagen we Esme haar auto op de oprit staan.
Ze was blijkbaar terug naar huis gekomen.
Waarom net nu?!
'Schatje!' riep ze en sprong rond Carlisle zijn nek.
Hij knuffelde haar terug maar het zag er niet echt overtuigend uit.
Best wel lachwekkend.

We waren een paar dagen verder en het was Carlisle gelukt om trg 'af te kicken' van het mensen bloed.
Hij was wel behoorlijk boos op me.
En ik had eindelijk mijn gave ontdekt
Ik kon dinge doen doodgaan gewoon door in dat ding, mens, whatever zijn buurt te zijn.
Maar ik kon het ook evengoed tot leven wekken.
Als dat geen coole gave is
maar zolang ik het niet in de hand had mocht ik niet met mensen in de buurt komen...
en ook niet in de buurt van Carlisle zijn bloempjes in de tuin
ik had er namelijk op geëxperimenteerd
en daar was de dokter niet blij mee.

Ik lag in de zetel, tv te kijken.
Niemand was thuis behalve ik en Esme.
De rest was naar school en Carlisle was gaan werken.
Esme kwam veolijk in de woonkamer en kwam naast mij zitten.
Ze had een trui vast en was er iets op aan het borduren.
'Wat is dat' vroeg ik nieuwsgierig.
'Een nieuwe trui voor Carlisle. Ik ben er ons wapenschild aan het borduren.' en ze glimlachte naar me.
Ik werd er misselijk van.
Hij heeft genoeg truien en hij heeft een ring met dat ding erop.
Ik moest er iets op vinden om Esme uit de weg te ruimen.
En ik denk dat ik het perfecte plan heb...

Het spijt me dat het zolang heeft geduurd laar ik heb niet veel tijd gehad en ik zit met een verkoudheid
en deze is ook ietsje korter maar de volgenda zal extra lang duren
<3