[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 48

Zo ziet de zuster van Bill eruit, maar dan met minder make-up
[Bill PoV]: Ik knipper tegen het felle licht, en wrijf in mijn ogen. "Goedemorgen, patiëntje. Hoe gaat het vandaag met je?" zegt ineens een zachte vrouwenstem naast me. Ik draai mijn hoofd opzij en zie op de stoel een vrouw zitten. Ze is tegen de twintig, schat ik. Ze heeft knalroze haar, en een lief gezicht. "Mwhaw." antwoord ik, terwijl ik me uitrek. "Heb je goed geslapen?" vraagt ze, en ik knik. "Dat is mooi." ze geeft me een hand. "Ik ben Rianne. En jij bent Bill." stelt ze zichzelf voor, en rolt een rolstoel achter haar vandaan. "Zullen we even naar buiten?" vraagt ze glimlachend, en ondersteunt me terwijl ik de rolstoel instap. Rianna duwt me en samen gaan we het binnenplein op. "Kan je al lopen denk je?" vraagt ze aan me, en ik duw mezelf omhoog. Met gemak sta ik op. "Makkie." grijns ik, en loop blij een rondje. "Ziet er goed uit." zegt Rianne. "Ik zie er altíjd geweldig uit." lach ik, en Rianne lacht met me mee. "Zullen we weer naar boven gaan? Ik heb het koud." vraag ik en wrijf over mijn armen. Samen gaan we weer naar binnen.
[Tom PoV]: Ik stap onder de douche vandaan en trek mijn kleren aan. Val ik gewoon op mijn broer, of ben ik gay? vraag ik mezelf af. Tom en gay? In één zin? Nou, sorry hoor. Maar dat kan niet. Ik loop naar beneden en smeer een broodje voor mezelf. Ondertussen pak ik de afstandbediening van de radio en klik op 'Aan'. Samy Deluxe klinkt door het huis en ik zing binnensmonds mee. Dan gaat de bel. Snel klik ik de speler uit en draai de deur open. Er staat een meisje voor me, met lang blond haar in een staart. "Ehm... Ik ben Mireille... En ik heb ergens gelezen dat Bill in het ziekenhuis ligt..." zegt ze, terwijl ze rood aanloopt. Ik sta even verbijsterd in de deuropening, maar laat haar dan binnen. Verlegen loopt ze langs me heen de kamer in. Ik sluit de deur weer en loop door anar de keuken. "Wil je iets drinken?" roep ik naar Mireille, die onwennig op de bank is gaan zitten. "Ehh... ja graag." roept ze terug, en ik schenk twee glazen cola in. Ik loop de kamer in, geef Mireille haar glas, en ga naast haar zitten. Zenuwachtig schuift ze heen en weer en nipt van haar cola. "Doe eens rustig, ik bijt je arm er heus niet af, hoor." zeg ik droog, en Mireille schrikt helemaal. "Ow... Sorry." verontschuldigt ze zich, en neemt een slok. "Ja, Bill ligt in het ziekenhuis." antwoord ik dan op haar eerdere vraag.