[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 46

Wauw.
[Tom PoV]: Zodra ik Bills kamer uitloop, voel ik me alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Ik spring bijna de trap af en loop half een verpleegster omver. Als ik buiten sta, adem ik diep in en glimlach. Wat loopt het leven soms toch vreemd. Terwijl ik naar de weg loop, geniet ik van het warme gevoel vanbinnen. Als ik in de taxi stap, zie ik dat er een vrouw achter het stuur zit. "Kom je net bij je vriendinnetje vandaan? Je straalt helemaal. Verliefd?" zegt ze vriendelijk, en ik kijk haar aan door het achteruitkijkspiegeltje (WAT EEN WOORD X,X). "Ja, maar ik kom niet bij mijn vriendin vandaan." antwoord ik, en kijk door het raam naar de langsschietende grasvelden. "...vriend?" vraagt de chauffeuse dan. "Mijn broer." zeg ik, en het blijft stil. De rest van de reis zegt niemand iets, en als ik de taxi uitstap, roept de vrouw nog naar me: "Veel geluk met je liefde!" en ze knipoogt. Ik grijns en zwaai nog even. Dan loop ik naar de voordeur en draai hem open. Terwijl ik de trap oploop, trek ik mijn shirt uit. Het is al vrij laat, en ik ben moe. Ik gooi mijn shirt over een stoel en stap uit mijn oversized broek. Zin om te douchen heb ik niet. Ik kruip meteen mijn bed in en lig met opengesperde ogen naar het plafond te kijken. "Waarom mag ik niet van Bill houden?" stel ik mezelf hardop de vraag. Ik besef dat we onmogelijk bezig zijn. Twee broers... met elkaar? Dat is toch strafbaar? Ik rol op mijn zij en kijk naar het kleine nachtkastje naast mijn bed. Ik zie op mijn wekker dat het al half 3 in de ochtend is. Ik wrijf in mijn ogen. Waarom kan ik niet slapen? Ik denk aan Bill, zijn lachende gezicht staat op mijn netvlies gebrand. "Waarom kan er verdomme niks?!" roep ik boos, en ik sla met mijn vuist in mijn kussen. Ik voel een traan over mijn wang druppelen, en knijp mijn ogen dicht. Kom op Tom! Je bent altijd zo sterk geweest! Zak je nou in als een hoopje zand?! "Ja!" schreeuw ik, en begin te huilen. "Het is allemaal zo verdomd moeilijk!" piep ik, en ben blij dat mam bij een tante blijft logeren. "Bill, ik wou dta je heir was om me vast te houden..." fluister ik, en knijp in mijn dekbed. Ik zie voor me hoe Bill op de grond lag, terwijl ik niets kon doen. Dat was MIJN schuld! Ik had hem nooit moeten afwijzen! Ik weet dat het fout is wat we deden, maar als iets goed voelt, moet je er toch voor gaan?! Waarom wel als je een band begint maar niet als je verliefd bent op iemand zoals je broer?!