9.

Elena Johnson

Louis pakte mijn hand vast terwijl hij me mee naar zijn auto nam. Hij had vanmorgen een heerlijk ontbijt voor me gemaakt. Ik had zitten gokken naar wat we gingen doen, maar hij wilde niks loslaten. Ik had de moed opgegeven en liet me gewoon verrassen door Louis. Ik stapte in en deed mijn gordel om. Louis reed weg en zette de radio zachtjes aan. Hij zong mee met de liedjes en ik luisterde maar al te graag naar zijn stem. Het was stil, op Louis' zachte gezang na. Na een halfuur parkeerde Louis de auto. Ik stapte uit en keek om me heen. We waren vlak bij de universiteit. 'Gaan we naar Lissa?' vroeg ik toen. Louis schudde zijn hoofd en pakte mijn hand weer vast. Samen liepen we door de stad. Het wemelde er van de mensen, want het was zelfs voor Engeland mooi weer. 'We gaan winkelen?' deed ik nog een laatste poging. Louis schudde opnieuw zijn hoofd. 'Oké, sluit je ogen,' zei Louis. Ik deed wat hij zei en voelde hoe hij me blinddoekte. Hij pakte mijn hand weer vast en trok me voorzichtig mee. Ik had ontzettend de neiging om mijn handen voor me uit te steken, maar liet ze langs mijn lichaam hangen. Ik vertrouwde op Louis. 'Opstapje,' zei hij zachtjes in mijn hoofd en ik zette voorzichtig mijn voet op het opstapje. Louis nam me weer voorzichtig mee. 'IS het nog ver?' 'Nee, we zijn er bijna,' zei Louis. Ik hoorde het openschuiven van liftdeuren. Louis liep met me weer een stukje naar voren. De liftdeuren schoven weer dicht en we gingen omhoog. Ik vroeg me echt af waar we heen gingen. De lift stond weer stil en de deuren schoven weer open. Louis nam me mee de lift uit. 'Hier is een trapje,' zei hij. Hij hielp me en uiteindelijk was ik boven. Ik voelde de wind zachtjes door mijn haar strijken. 'Nog twee stappen,' zei Louis. Ik zette twee stappen naar voren en voelde hoe Louis me weer losliet. 'Oké, kijk maar,' zei Louis. Ik trok mijn blinddoek af en zag hoe we op het dak van ons gebouw stonden. Hier hadden we onze eerste zoen gedeeld, hij had me hier verkering gevraagd. Hier was alles begonnen. De grond lag bezaaid met kussens, met in het midden een picknickmand. 'Oh Lou, dit is zo lief,' glimlachte ik terwijl ik op de kussens ging zitten, tegenover Louis. Hij opende de picknickmand en toverde er allemaal lekkere dingen uit. 'Laat me raden, Harry heeft geholpen,' lachte ik. Louis kleurde licht. 'Misschien.' Ik lachte. 'Het geeft niet Lou,' zei ik glimlachend. Ik boog naar voren en drukte een kus op zijn lippen. 'Ik hou van jou,' zei ik zachtjes. Louis glimlachte en drukte op zijn beurt een kus op mijn lippen. 'Ik ook van jou.' Ik glimlachte en ging weer recht zitten. 'Elena? Wil je met me dansen?' vroeg hij terwijl hij een cd-speler aan drukte. De klanken van Little Things zweefden door de lucht. Ik pakte Louis uitgestoken hand aan en hij hielp me overeind. Ik legde mijn handen in zijn nek en Louis handen lagen op mijn heupen. Samen bewogen we op de maat van de muziek. Ik kroop dichter tegen Louis aan en legde mijn hoofd tegen zijn borst aan. Zo dansten we een tijdje en genoten we van elkaars aanwezigheid. Toen Louis me losliet keek ik hem vragend aan. Toen hij op een knie ging zitten, kreeg ik kriebels in mijn maag. Hij pakte mijn hand vast en keek me aan. 'Lieve Elena. We zijn nu al meer dan vier jaar samen en je maakt me de gelukkigste man van de wereld. Wil je me alsjeblieft de kans geven om je voor altijd lief te hebben. Wil je met me trouwen?' Hij ging met zijn vrije hand naar zijn zak en pakte er een klein zwart doosje uit. Hij klapte het open en liet een prachtige ring zien. Ik bracht mijn trillende hand naar mijn mond en begon al een gek te knikken. 'Ja,' zei ik toen met een hese stem. Louis schoof de ring om mijn vinger en ging weer staan. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte zijn lippen op die van mij. Ik zoende hem terug en voelde me volmaakt gelukkig.