[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 44

Ehh...
[Bill PoV]: Langzaam knipper ik met mijn ogen. Wat is er gebeurd? Ik denk na en herinner me Kiri. Wat heeft zij ermee te maken? Ik zie voor me dat ze me iets in mijn hand duwde en naar me lachte... Dan begint mijn hoofd te bonken en sluit ik mijn ogen. "Bill?" hoor ik ineens een fluisterstem. Ik duw mijn oogleden open en spiek door het kleine spleetje. Een bekende hoop dreadlocks komt naar mijn bed. "Ben je wakker?" vraagt hij zacht als hij naast het bed op zijn knieën zit. Ik wil ja zeggen. Knikken als het moet. Maar ik kan niks bewegen. "Ik weet dta je me kan horen..." zegt hij zacht. Ja Tom, ik hoor je. Ik weet dat hij mijn gedachten niet kan lezen, maar toch voelt het goed. "Ik heb net Angie weggestuurd. Ik flipte helemaal..." verteld hij me, en ik voel zijn hand die houvast tussen mijn vingers zoekt. "Ik wil gewoon dat jou niks overkomt..." fluistert hij, en hij legt zijn hoofd naast het mijne op het kussen. "Je bent echt het belangrijkste voor mij, Bill. Belangrijker dan al mijn Gibsons!" zegt hij, en ik trek zwakjes mijn mondhoek op. "Zie je wel dat je me hoort." fluistert hij verder, en nog geen seconde later voel ik zijn lippen op mijn wang. "Ik wou dat ik hier altijd bij jou kon blijven." zei hij dat of dacht hij dat? Ik span al mijn spieren en kan met veel moeite mijn vingers om Toms hand gebogen krijgen. "Bill, ik weet dat je me hoort en dat je niks terug kan zeggen. Maar asjeblieft, knijp als je me wilt spreken. Als je wilt dat ik blijf." fluistert hij verlegen en ik knijp zachtjes.