[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 42

Bill? Drugs?
[Tom PoV]: De ziekebroeders komen de kamer ingerend en duwen me opzij. "Aan de kant, jongen!" roepen ze naar me. Ik trek mijn benen op en Angie kruipt naar me toe. Ze aait met haar vingers over mijn wang en veegt de opkomende tranen weg. "Het komt wel goed..." sust ze me een beetje. Ze gaat naast me zitten en slaat haar arm om me heen. Terwijl ze over mijn rug wrijft, komt er een man naar ons toe. "Willen jullie mee?" Ik veeg mijn wangen af en knik. Angie klemt mijn vingers in ahar hand vast en samen stappen we achterin de ambulance.

[Tom PoV nog steeds]: Ik zit voorovergebogen op een stoeltje in de gang. Angie zit naast me te bellen met iemand. Ineens schiet haar stem de hoogte in: "Kiri, hoe kun je dat doen! Die arme..." dat laat ze haar stem weer dalen en versta ik het niet meer. Naast me gaat de deur open en er komt een verpleegster naar buiten. "Zijn jullie hier voor Bill?" vraagt ze vriendelijk. Ik knik en ze kijkt op haar klembordje. "Jullie mogen héél even naar hem toe." zegt ze, en houdt de deur voor ons open. Voorzichtig schuifel ik anar binnen en loop anar zijn bed. Hij is helemaal wit. Waarom moest dit hem overkomen? Achter me komt Angie ook naar binnen en gaat aan de andere kant van het bed staan. Ik raak Bills wang aan met mijn vinger en trek meteen mijn hand terug. Hij is zo koud! Ik probeer Angie ana te kijken, maar die wendt iedere keer haar blik af. Waarom kijkt ze me niet aan? Dan komt er een man binnen. "Mensen, nu moeten jullie gaan." zegt hij, en brengt ons naar buiten. Terwijl we door de gang lopen kijk ik opzij naar Angie. Ze bijt op haar onderlip, maar richt dan eindelijk haar blik op mij. "Wat is er?" vraag ik direct. Ze kijkt me aan en ik zie tranen in haar ogen. "Bill heeft geluk gehad..." fluistert ze met een gebroken stem. "Hoe weet je dat?" vraag ik verbijsterd. "DAT WEET IK..." schreeuwt ze, en knijpt haar ogen dicht. "...Omdat hij die drugs van mijn zusje heeft gekregen." maakt ze haar zin af. Prompt blijf ik staan en Angie draait zich om. "Hoe..." begin ik, en voordat ik de vraag gesteld heb, egeft ze al antwoord: "Omdat mijn zusje zo haar geld verdient! Ze word altijd al achtergesteld door pa en ma, dus zo doet ze dat..." legt ze uit, en langzaam loop ik naar haar toe. Angie begint te huilen en zwarte mascara-strepen druppelen over haar wangen. "Ik... Snap het als je.. als je me niet meer wilt... kennen..." snikt ze, en ik sla mijn armen om haar heen. Ze kruipt tegen me aan als een klein meisje en ik maak sussende geluiden.