Hoofdstuk 6

‘Albus!’ Ik pak hem bij zijn arm, zodat hij moet blijven staan. Vragend kijkt hij me aan. ‘Wie is het nou?’ Hoopvol kijk ik hem aan. Hopend dat hij het me verteld. De twinkeling in zijn ogen verteld me, dat hij niet van plan is het te vertellen. Hij grinnikt even en loopt weer verder. ‘Albus!' Ik pak zijn arm en weiger nog een stap te verzetten. ‘Ik ga niet met je mee, als je het me niet verteld.’ Hij grinnikt nog een keer. ‘Nog even nieuwsgierig als altijd. Kom nou maar gewoon mee. Je zal het leuk vinden. Beloofd.’ Ik zuchtte en volgde hem. Wetend dat hij me mijn zin niet zal geven. Voor de deur van de grote zaal, werpt hij me nog een korte blik toe. Ik knik bijna onzichtbaar. De leerlingen van het tweede tot en met het zevende jaar zitten er al. Ik vermijd de afdelingentafels en richt me op de oppertafel. ‘Remus!' Mijn stem galmt door de zaal, als ik mijn vroegere vriend zie zitten. ‘Jo?’ ‘Ja ik.’ Hij staat op en ik ren op hem af, om hem eens flink te omhelzen. Ik duik langs Albus en vlieg hem om de hals. ‘Rem ik heb je gemist,' fluister ik in zijn nek. ‘Ik hem jou ook gemist.’ Ik grinnik en maak me dan voorzichtig los. ‘Ik denk dat we moeten gaan zitten,’ zeg ik grinnikend wijzend op het hoofd van Sneep. ‘Ah Severus kijkt alsof hij een citroen heeft gegeten.’ ‘En wij maken hem nog wat zuurder?’ Vragend kijk ik hem aan. ‘Die kans zou ik nooit afslaan.’ Grinnikend trekt hij me mee en ploffen we beide aan een kant van Sneep. ‘Hallo Severus,’ zeggen we vriendelijk. ‘Wat moeten jullie?’ Bromt hij. ‘Niks hoor,’ zeg ik onschuldig. ‘We wilde gewoon even wat tijd door brengen met onze goeie ouwe schoolvriend.’ Ik knijp hem even in zijn wang, zoals oma’s dat altijd doen. Nors bromt hij dat ik hem los moet laten. De sorteerceremonie en de speech van Albus gaan langs me heen. In die tijd ben ik opzoek naar een bepaald gezicht. Ik begin bij griffoendor, zeker wetend dat hij daar ingedeeld zit. Ik had gelijk. Hij lijkt nog steeds zoveel op James. De ogen van Lily. Ik merk pas dat ik naar hem aan het staren ben, als hij met zijn vrienden begint te fluisteren en mijn kant op wijst. Vlug went ik mijn blik af. ‘Zeg Rem,’ ik buig me voor Sneep langs om een gesprek te beginnen. ‘Straks een wandelingetje maken? Kunnen we even bijkletsen na al die jaren.’ ‘Lijk me gezellig.' ‘Severus? Heb jij zin om ook mee te wandelen? Dat zou ik wel erg gezellig vinden.’ ‘Nee,’ bromt hij. Hij staat op en loop de grote zaal uit. ‘Doei Severus. Het was erg gezellig. We zien elkaar vanavond wel hè?’ Roep ik hem na. ’Goeie zet Jo.’ Ik en Remus lachen even, geven elkaar een high-five en eten dan verder alsof er niks gebeurd is. ‘Graag wil ik voor jullie naar bed gaan nog even wat mededelen,' begint Albus zijn toespraak. Hij somt een aantal mededelingen op. ‘En graag wil ik twee nieuwe leraren voor stellen. Remus Lupos, hij zal het vak verweer tegen de zwarte kunsten op zich nemen.’ Van de Griffoendor tafel stijgt een luid applaus toe. ‘En Jolyn Price, zij zal het vak geschiedenis van de toverkunst op zich nemen.’ Ik sta net als Remus op en van de Griffoendor tafel word luid gejoeld. ‘Ik mag haar nu al! Ze vind professor Sneep net zo aardig als ons!’ Ik kijk even waar het vandaan komt, zwaai even en maak een lichte buiging voor ik weer ga zetten. ‘Je hebt het weer goed voor elkaar hè?' Zegt Remus die me even aan stoot. ‘Dat heb ik toch altijd,’ zeg ik en ik geef hem een klap op zijn schouder.