Hoofdstuk 4

Niet aan denken Jolyn. Niet aan denken Jolyn, gewoon doorlopen. Dat zinnetje bleef ik maar herhalen in mijn hoofd. Het zinnetje in mijn hoofd herhalend liep ik naar de oppertafel. ‘Hagrid!' Riep ik toen ik de half reus zag zitten. ‘Jolyn!' Bulderde Hagrid op zijn buurt. Hij stond op en liep op me af. Hij trok me in een knuffel en mijn voeten kwamen van de grond. ‘Ik had nie gedacht jou hier nog terug te zien Jolyn,’ zegt Hagrid. ‘Weetje Hagrid, dat had ik zelf ook niet gedacht.’ De bulderende lach van Hagrid schalde door de grote zaal. ‘Kommie nog?' Vraagt Hagrid. Ik laat me door hem mee voeren naar de oppertafel en op een stoel neer zetten. ‘Missen we niet nog wat mensen?' Vraag ik. ‘Ja dat klopt’, zegt Albus. ‘Een aantal leraren gaan mee met de trein, vanwege de dementors. Die zijn niet te vertrouwen.’ Ik knik en begin wat eten op te scheppen. Na het eten besluit ik een wandeling over het schoolterrein te maken. Eerst ga ik naar mijn kamer, pak een jas en wissel mijn schoenen om. Ik gooi de deur buiten open en een frisse wind komt me te gemoed. De wind laat mijn haar dansen en pas nu merk ik hoe erg ik het hier gemist heb. Ik spreid mijn armen en laat de wind me omhullen. De wind die hier waait, zoals hij alleen in Schotland kan waaien. ‘Oude herinneringen aan het op halen?’ Een scherpe monotone stem onderbreekt mijn magische moment. Het magische moment waar ik zelf geen magie gebruikte, maar de wind en de plek waar ik nu sta genoeg is. Met een ruk draai ik me om, om de persoon die me onderbreekt eens goed af te snauwen. ‘Nou Sneep in tegenstelling tot jou, heb ik hier tenminste goeie herinneren op te halen,’ snauw ik. Aan zijn gezicht te zien weet ik dat ik een gevoelige snaar geraakt heb, ik was tenslotte een van de personen die hem het meest gepest hebben. ‘Ah Secreetje heb ik je nu gekwetst?’ Vraag ik liefjes. Zijn gezicht vertrekt nog meer. ‘Je hebt me niet gekwetst,’ bromt Sneep. ‘Maar wat moet je van me,’ vraag ik. ‘Ik moet helemaal niks van je.’ ‘Waarom stoor je me dan?’ ‘Ik vindt het leuk je te irriteren.’ ‘Rot toch een eind op.’ ‘Nee ik blijf als ik dat wil.’ ‘Dit gaat niet werken zo Sneep.’ ‘En waarom denk je dat dan Price?’ ‘Wat ik bedoel, is dat ik hier pas een dag ben en we nu al ruzie hebben. Dit kan zo niet een heel jaar door gaan.’ ‘Ik denk dat we dat prima kunnen Price.’ ‘Serieus Severus, heb ik nu al iets verkeerd gedaan?’ ‘Nee Price dat heb je al gedaan toen we samen op school zaten.’ ‘Goed dan, als je het zo wil dan gaat het zo. Maar onthoud dat je een zwaar jaar gaat krijgen.’ Ik draaide me om en liep naar het kasteel. Als hij het zo wilde spelen, dan kreeg hij het zo. Ik opende de deur en herkende al snel de kakelende stem van Foppe. ‘Hallo Foppe,’ zei ik. ‘Jolyn,’ kakelde Foppe. ‘Wat een genoegen jou weer terug te zien.’ ‘Ik heb jou ook gemist hoor Foppe. En doet Cuthbert het een beetje goed als loltrappendegeest net zoals jij?’ ‘Je moest eens weten.’ Alsof het afgesproken was kwam Cuthbert er net aangevlogen. ‘Hallo Jolyn. Ik hoorde dat jij mijn baan hebt overgenomen’? ‘Dat klopt ja. Ik wil graag een verzoekje doen, als jullie een grap uithalen, willen jullie dan vooral het kantoor van professor Severus Sneep niet overslaan?’ ‘Maar natuurlijk mevrouw Jolyn. Severus Sneep is ons favoriete doelwit.’ ‘Dat komt dan mooi uit. Een fijne avond nog.’ ‘Jij ook Jolyn.’ Kakelend vlogen ze weg en ik vervolgde mijn weg naar mijn kamer. In mijn kamer trok ik mijn pyjama en ging in bed liggen. De dekens waren nog even warm als altijd. Door de zachtheid van mijn bed en de warmte van de dekens viel ik al snel in slaap.