Proloog!

Met veel moeite hijs ik mijn hutkoffer uit de trein. Ik zucht even, in de wetenschap dat ik deze trein niet meer in zal stappen. Ik wurm me door de menigte, opzoek naar een paar groene ogen en rood haar. Lily. Ik en Lily lijken zo op elkaar, dat sommige mensen ons door elkaar halen. We zijn geen familie, voor zover wij zelf weten. Al snel heb ik de dansende rode lokken van Lily gevonden, ze staat bij ons groepje en het groepje van James. Ik loop naar ze toe om afscheid te nemen. ‘Jo!' Roept Lily als ze me gezien heeft. Ook Sofie en Ariana vallen me nu om de hals. ‘Jolyn.’ Lily keek me doordringend aan. ‘Beloof me dat je probeert op het podium te komen.’ Ik glimlachte. ‘Altijd.’ ‘Jo,’ dit keer was het Ariana. ‘Stuur je me een brief?' ‘Voor jou altijd.’ ‘Met Xiomara?’ ‘Altijd.’ ‘Maar serieus Jo, hoe heb je de naam Xiomara bedacht?' Vroeg Remus. ‘Van jou verwacht ik veel, maar Xiomara? Zelfs ik had dat niet verwacht.’ Ik grinnikte. ‘Ik heb geen idee Rem, geen idee. Nou doei dan maar,' zei ik. Ik trok iedereen in een knuffel en pakte daarna mijn hutkoffer. Ik trok hem al zwaaiend naar mijn vrienden mee naar de muur. Ik zuchtte even. Ik keek naar de rode trein, die nog steeds rookwolkjes uit blies. Dit was het dan. Dit was het dan, bevestigde ik mezelf, het einde van zeven jaar Zweinstein en ik zou het niet meer terug zien. Helaas.


Een pijnscheut door mijn enkel en een doffe klap. Zoals ik Lily heb belooft, heb ik geprobeerd beroemd te worden. En het lukte me, helaas was Lily er niet meer. Net zoals James haar man een vroegere vriend van mij. Harry hun zoontje had het overleeft, maar hoe weet ik niet. Ik heb het verhaal gehoord en het raakt me elke keer als ik aan haar denk en aan James. Ik mis mijn vrienden, ze zijn allemaal dood of zitten in Azkaban en waar Remus is weet ik niet. Ik weet dat hij een weerwolf is en ik denk dat hij zich daar voor schaamt. Ik vond het wel schattig. Dat waren de dingen waar ik aan dacht, voordat ik viel. Als ik het positief moest bekijken had ik wel wat geleerd; nooit optreden en aan het verleden denken te gelijk. Twee sterken armen hijsen me weer op mijn benen, maar de pijn in mijn enkel is te heftig. Ik steun niet meer op mijn voeten en laat me in de sterke armen hangen. Ik hoor hoe mensen worden we gestuurd, maar ik let er niet meer op. Wat er gebeurt is kan ik niet meer uit mijn hoofd zetten. Ik blijf er maar aan denken, niet luisterend naar wat artsen en doktoren te vertellen hebben. Ik krijg krukken en een enkelband. De enkelband zal ik voor altijd houden en de krukken moeten later weer terug. Ik hoor mezelf gedag zeggen en ben er niet bij als ik naar mijn eigen huis gereden wordt. Ik werk iedereen weg en wankel met krukken naar de bank. Ik plof neer en laat me los in mijn gedachten. Waar ik de conclusie uit trek, dat ik plankenkoorts heb op gelopen.

De snerpende bel wenkt me en vermoeid hijs ik mijzelf van de bank. Ik hobbel naar de voordeur toe, door die stomme krukken, die ik vanochtend heb terug gebracht, loop ik een beetje mank. Ik doe een elastiekje om mijn rode haar en trek de voordeur open. Voor de deur staat de nog altijd vrolijke Albus Perkamentus. ‘Hallo Jolyn. Ik heb een belangrijk voorstel voor je.’ Hij glimlacht en zijn lange grijze baard glinstert in het licht dat de maan achter laat. ‘Albus?' De verbazing is te groot om het te verbergen. ‘Dat is lang geleden zeg. Kom binnen.’ Ik trek de deur wat verder open en gebaar dat hij binnen kan komen. Ik hobbel hem voor naar de kamer. ‘Wat loop je moeilijk Jolyn.’ ‘Ongelukje gehad,’ grinnik ik. ‘Nog even onvoorzichtig als altijd,' grinnikt Albus. ‘Ga zitten.' Samen gaan we aan de zware houten tafel zitten. ‘Vertel het is. Wat doe je hier op de late avond. Het is nu… Half 12 niet een normaal tijdstip om langs te komen is het niet?' Albus grinnikt even. ‘Nog steeds zo nieuwsgierig als altijd. Ik zal het even uit leggen. Cuthbert heeft ontslag genomen, omdat hij lol wilde trappen met Foppe. ’ ‘Dat je die nog steeds het kasteel niet uit hebt getrapt Albus.' Albus grinnikt ook even. ‘Maar om mijn verhaal te vervolgen. Mijn vraag is of jij zijn plaats wil over nemen?'