[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 39

Tja...
[Bill PoV]: Ik stop het pilletje in mijn broekzak en sta weer op. Ik laat me meevoeren met de menigte en probeer niet aan Tom te denken, wat niet lukt. Ik loop een winkel in en ga een broek passen. Wat zou Tom zeggen? vraag ik me af. NEE! NIET AAN TOM DENKEN!

[Tom PoV]: Samen met Angie loop ik een restaurantje binnen. We gaan ergens zitten en Angie besteld een stuk appeltaart. "Wat wil jij?" vraagt ze aan mij. Ik haal mijn schouders op. "Voor hem ook een stuk." zegt ze tegen de ober. Voordat ik kan protesteren legt ze haar hand op mijn mond. "Niet zeuren, wel eten." lacht ze. Ik zak onderuit in de stoel en wacht rustig op de lunch. Ben ik niet lullig geweest tegen Bill? Nee, het was verkeerd wta we deden. Waarom voel ik me dan zo rot? De appeltaart word geserveerd en levenloos staar ik ernaar. Angie zit te smakken en als ze haar stuk opheeft zegt ze: "Tom, als je NU niet gaat eten, kietel ik je dood!" ik grinnik en neem een hap van mijn punt. Tevreden kijkt Angie naar me en als ik mijn taart ook opheb, kwakt ze een briefje van 5 op de tafel en sleept me mee naar buiten. "En nu gaan we samen lekker langs de winkels wandelen!" ze zegt het vrolijk, en tegen haar lachende gezicht kán ik gewoon geen nee zeggen. Vrolijk steekt ze haar arm door de mijne en ze trekt me mee een winkel in. "Hoe denk je dat dit me zou staan?" vraagt ze serieus aan mij, met een hele stapel ultragekleurde kleding in haar armen. Ik haal mijn schouders op. "Weet niet. Daar zijn pashokjes." wijs ik naar achterin. Ze rent er naartoe en verdwijnt achter een gordijn. Terwijl ik een beetje sta rond te kijken, hoor ik ineens Angie zingen. Het klinkt als iets... buitenlands. Het is heel snel, en dan zwaait Angie het gordijn opzij. Ze is echt... OOGVERBLINDEND. (Zie plaatje, alleen dan met een rokje ) "Mond dicht, schat, je vangt vliegen zo." zegt Angie lachend, en met haar hand klapt ze mijn mond dicht. "Ik denk erover mijn ahar anders te doen... Gewoon een ander kleurtje. Wat denk jij?" vragend kijkt ze me aan terwijl ze haar haar omhoogduwt. "Je haar is wel mooi zo, hoor..." zeg ik, maar Angie is niet tevreden. "Nee, ik ga het wel anders doen. Niet uitstellen, zullen we zometeen naar de kapper?" stelt ze meteen hyperactief voor. Ik knik, en Angie schiet terug het pashokje in. Even later komt ze er weer uit in haar eigen outfit, en rekent af. Ze neemt alles. Met tassen aan haar armen en naar etalages kijkend, loopt Angie voor me uit naar een kapperszaak.