[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 37

(Zo'n jurkje maar dan zwart)
[Tom PoV]: Ik wrijf in mijn ogen en kijk slaperig de zwak-verlichte slaapkamer in. De zwarte haarbos naast me beweegt zacht op en neer. Ik strijk even met mijn vingers door de plukjes haar en het figuur kruipt tegen me aan. "Mmmmmmmmmm..." hoor ik. Langzaam sijpelt de belevenis van gisteravond mijn hersens binnen. Oh my god... Ik... Met Bill? DAT?! Ik flip hier helemaal uit! Ik schuif snel weg van Bill en ga rechtop zitten. Ik gooi mijn benen over de rand van het bed en kijk beschaamd over mijn schouder naar Bill. Shit man... Ik sta op en Bill verplaatst zich een beetje. Niet wakker worden! Gelukkig zucht hij diep en slaapt dan door. Ik loop naar de kast en haal een broek van een hangertje. Terwijl ik een nieuwe boxer aantrek hoor ik Bill achter me ademen. Als hij nu wakker word, heb ik een probleem... snel trek ik de broek aan en zoek een shirt uit. Terwijl ik een pet op mijn hoofd zet, hoor ik plotseling heel zacht: "Tom...?" Ik krimp in elkaar alsof ik geslagen ben en draai me half om. "Wat is er?" vraagt Bill, terwijl hij me aankijkt met slaapogen. Ik haal mijn schouders op, alsof hij dat niet weet! Ik knijp mijn hand in een vuist en voel mijn bloed koken. Als ik ene stap anar de deur zet, hoor ik Bill uit bed komen. Terwijl ik verder loop, hoor ik hem over de grond schuiven. Als ik mijn hand op de deurkruk leg, voel ik zijn arm om mijn been. "Waarom ga je weg?" vraagt hij, en ik trek me woest los. "Bill, ik heb het godverdomme met mijn broer gedaan! Met JOU dus!" schreeuw ik, ik kan me gewoon niet inhouden. Bill laat me geschrokken los en ik been de kamer uit.
Ik loop over straat, diep weggedoken in mijn vest. Achter me hoor ik een paar klikkende hakken die naar me toekomen. "Jij bent toch Tom Kaulitz?" hoor ik dan een meisje zeggen. Als ik omkijk, zie ik een meisje met lang, roze haar staan. Ze is een apart figuur, maar ze springt wel in het oog. Ik grom bevestigend. "Alles goed...?" vraagt het meisje, terwijl ze me aankijkt. Ze komt naast me lopen en blijft maar kijken. Kijk ergens anders naar! Maar ik zeg niks. "Nee dus... Nou, in ieder geval; Ik ben Angie." zegt ze, en steekt haar hand uit. Ik schudt hem en het valt me op dat haar nagels lichtblauw gelakt zijn. "Maar je mag me Yin noemen. Zo noemt iedereen me, omdat ik heel veel van wit hou, en omdat mijn halve familie in dat soort dingen gelooft. Ikzelf vind het onzin, maar dat maakt niet uit... Zeg, wat is er?" ratelt ze in één adem. Ik kijk haar aan. Haar ogen zijn ook al zo lichtblauw, en haar open blik schrikt me een beetje af. Ik haal mijn schouders op. "Je kunt het me best vertellen hoor, ik zeg niks." glimlacht ze. "Bill..." begin ik zacht. Nee, ik kán het gewoon niet! Ik kijk naar de grond en tel de stenen. "Dna vertel je het niet, maar als je het ooit kwijt wilt..." Ze krabbelt haar nummer op een briefje en geeft het aan mij. Haar hand raakt de mijne even en haar debiele vrolijkheid beurt me een beetje op. "Zo, vertel. Wat doe je zo alleen hierbuiten? Is dat niet gevaarlijk voor meisjes zoals jij?" vraag ik om het gesprek op gang te houden. Ik kijk nadrukkelijk van haar tenen naar haar kruin en trek een wenkbrauw op. Ze heeft zwarte hakschoentjes aan, en ook lichtblauw gelakte teennagels. Haar benen zijn slank en lang en komen mooi uit onder haar zwarte jurkje. Het jurkje bestaat uit een soort pattycoat-geval en een corset-achtig bovenstukje. Om haar polsen heeft ze spike-armbanden die heel erg in contrast staan met de rest van haar outfit, maar ze geven wel een aparte 'swing' aan haar. En dna heb je haar handen weer... Ze heeft een heel lichte huid, en haar vingers zijn lang en dun. Ze lacht en haalt haar schouders op. "Ik kan hard bijten." zegt ze dan, en ik grijns.