[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 31

Oeps, Michelle ...
("Jééz, het is pas negen uur..." mompelt hij, en laat zich terug op het bed vallen.) [Tom PoV]: Verdomde nachtmerrie. Het leek zo echt! Ik droomde dat ik in een boot zat, en Bill zat aan de andere kant. Toen ik naar hem toe wou lopen, wilden mijn benen niet meewerken. Bill glimlachte naar me. "Kom eens." zei hij, maar het klonk heel ver weg. Toen legde Bill zijn hand op de reling en viel eroverheen. Toen was het stil en het voelde alsof een stukje van mijn hart eraf gescheurd werd. Bill is dood! Schoot het door mijn hoofd, en toen schudde hij me wakker. Gott wat ben ik blij dat het een droom was! "Bill?" vraag ik stilletjes. Hij kijkt me aan en lacht. "Ja?" vraagt hij, met zijn goddelijke stem die ik de hele dag wil horen. "Zul je me nooit verlaten?" Bill kijkt even verschrikt. "Natuurlijk niet, mafkees! Ik blijf altijd bij je." antwoord hij me dan, en aait over mijn wang. "Oke, dan is het goed." mompel ik, en sla mijn armen om zijn middel. Bill neemt mijn hoofd in zijn handen en kijkt me aan. "Tom, ik wil nóóit bij je weg!" fluistert hij lief, en kust me zacht op mijn mond. Ik ga rechtop zitten en kus zijn hele gezicht. Dan ga ik over op zijn sleutelbeen en Bill streelt over mijn rug. "Kom, dna agan we aankleden..." zegt hij zacht en ik laat hem los. Hij staat op en pakt zijn spullen. Als hij de badkamerdeur achter zich dichtdoet, bedenk ik dat mijn kleren nog op mijn kamer liggen, en loop op mijn tenen door de gang naar mijn eigen kamer. Als ik een schone boxer aanheb, pak ik mijn broek van de grond. Er valt een rood stukje stof uit, en als ik het oppak, zie ik dat het Michelle's string is... Gott, zal ze leuk vinden? Ik begin zacht te lachen. ALs ik besef dat Michelle zonder string naar huis is gegaan, ga ik steeds harder lachen, en dan lopen de tranen me over mijn wangen. "Ja, Michelle... Dit ga ik tegen je gebruiken!" mompel ik in mezelf en trek mijn shirt over mijn hoofd. Ik trek een paar Nikes aan en doe twee zwarte zweetbandjes om mijn polsen. Ik stop de string in mijn broekzak en loop naar Bills kamerdeur. "Bill, je raadt nooit wat ik nu in mijn broekzak hebn zitten." roep ik tegen de deur, en besterf het bijna van het lachen. Hij doet de deur open en kijkt me aan alsof ik krankzinnig ben. "IK HEB MICHELLE'S STRING IN MIJN BROEKZAK! VAN GISTEREN!" roep ik uit, en mijn longen knappen bijna van het ademhalen tussen de lachbuien door. Even snapt Bill niet wat ik zeg, maar dna verschijnt er een grijns op zijn gezicht. Langzaam begint hij ook te grinniken en ik veeg de tranen van mijn gezicht. "Ze is nog in he hotel. Volgens Georg zit ze koffie te drinken." lacht Bill, en ik schudt mijn hoofd. "Ik geef hem nog niet terug. Pas als er veel mensen zijn!" vertel ik hem mijn plannetje en samen lopen we naar beneden. Voor we de lounge inlopen, trekken we onze gezichten in de plooi en lopen het restaurantje in.