Hoofdstuk LXXXIX

Reageer (11)

• Muze

  Oh my God! Wes, amazing cool funny Wes!
  Hemel, ik voel me haast schuldig dat ik zolang niet aan hem heb gedacht, but by God. Glad to have him back, nu kan hij lekker koppelaartje spelen voor onze treuzeltantes mwuahahah.
  
  Merry Christmass!

  1 decennium geleden
• Squib

  Wesley is back! Dat is een heel geweldig kerstcadeau! Kudo voor jou als kerstcadeau

  1 decennium geleden
• Madonna

  Yay, Wesley! Nu kan hij er mooi voor zorgen dat Percy en Oliver bij elkaar komen (:
  En jij natuurlijk ook een fijne Kerst!

  1 decennium geleden
• Creativity

  Ik vind het een geweldig kerstkado! Yeesssh, Wesley als cupido. Ik heb zijn opmerkingen gemist.^^
  Ik weet dat deze reactie verbleekt bij die van Wiarda maar het is er een.
  Fijne feestdagen trouwens!!

  1 decennium geleden
• Wiarda

  Ja, Wesley! Onze lieve, sarcastische Wesley, teruggekeerd! Ik merk nu pas hoe erg ik hem gemist heb. Ik bedoel, neem dit nou:
  
  

  “Je gaat het toch niet ontkennen? Jongen, als iemand aan één stuk door over een bepaald persoon praat is er overduidelijk iets aan de hand. Als jij aan één stuk door over een bepaald persoon praat en daarbij geen enkele keer het woord ‘Quidditch’ laat vallen, verwacht ik binnenkort een uitnodiging voor de bruiloft.”

  
  
  En dit:
  
  

  Wesley wuifde de vraag weg, alsof hij zich niet met zulke overbodige details bezig wilde houden. “Je weet dat ik de meest belangrijke dingen altijd bedenk vlak voordat ik in slaap val.”
        “Je denkt aan Percy vlak voordat je in slaap valt?”
        “Nee, dat is jouw taak. Krijg ik nog een antwoord?”

  
  
  En deze (ik gebruik dit echt alleen maar als smoes om de eerste hoofdstukken te herlezen :'D):
  
  

  “Idioot.”
        “Naïeveling.”
        “Gek.”
        “Heks.”
        Oliver schoot in de lach. “Heks?”
        Wesley haalde zijn schouders op. “Mijn collectie aan gematigde scheldwoorden is niet zo groot.”

  
  
  

  “God, je zou echt eens een beste vriendin moeten zoeken om over jongens te praten.”
        Oliver glimlachte. “Maak je geen zorgen, je doet het geweldig als vriendin.”

  
  
  

  Wesley trok een gezicht, maar leek zich met andere zaken bezig te houden dan Oliver. “Ik snap echt niet wat mijn ouders dachten. Nog één W meer en iedereen zou me verward hebben met het World Wide Web. God, stel je eens voor dat ik met jouw vriendje zou trouwen.”
        Oliver fronste, want het beeld dat zich nu vormde had hij graag willen missen. “Waarom?”
        “Ha! Je ontkende niet dat hij je vriendje was, dus ik zit in ieder geval op het juiste spoor.”

  
  
  

  “Ik zou jou nooit hebben gehouden voor iemand die deel zou nemen aan een trio, Oliver.”
        Wesley verslikte zich en Percy duwde zijn bril weer een stukje hoger op zijn neus, dus was het aan Oliver om antwoord te geven, al had hij geen flauw idee wat hij hierop moest antwoorden. Hij was te geschokt om een zin te kunnen vormen. “Eh…”
        “Dat is een grapje zeker?” vroeg Wesley sceptisch, zodra hij was gestopt met hoesten. “Alsof Oliver ook nog maar omkijkt naar iemand anders sinds hij Percy heeft.”

  
  
  (Pff, ik merk nu pas hoeveel ik Wesley écht gemist heb. Iemand zou eens een heel verhaal met hem in de hoofdrol moeten schrijven.)
  
  

  “Ben je soms bang dat ik binnenkom terwijl Percy en jij -”
        “Terwijl we wat, Wesley?” vroeg Percy, die net binnenkwam met een dienblad met een koffiekan, melk, suiker en drie kopjes. Hij scheen Wesley al gehoord te hebben.
        “Terwijl jullie schoonmaken,” improviseerde Olivers vriend. “Modderige voetstappen net op het moment dat je alles blinkend schoon hebt geboend zijn ontzettend vervelend.”

  
  
  Deze is niet echt helemaal Wesley, maar hij komt erin voor en ik vond hem veel te leuk om hem hieruit te laten, aangezien ik nu toch al zo lekker bezig ben:
  
  

  “Denk je dat we moeten gaan kijken?” vroeg Oliver onwillig.
        “Alles oké!” klonk een stem vanuit de keuken.
        “Blijkbaar niet,” antwoordde Percy lichtelijk ontstemd.
        “Ik ben blij dat jij niet Wesley bent.”
        Bij die opmerking trok Percy een wenkbrauw op. “Ik heb geen idee waar dat opeens vandaan kwam, maar dankje. Ik ben ook blij dat ik niet Wesley ben.”

  
  
  Maar deze is wel helemaal Wesley:
  
  

  “Er is natuurlijk een andere manier. Je zou hem ook gewoon kunnen kussen. Ben benieuwd hoe hij daarop zou reageren.”
        “Sinds wanneer hebben we het over een specifieke hij?”
        Wesley wierp Oliver een schuine blik toe. “Je wilt me toch niet echt verkopen dat dit niet over Percy gaat? Ik weet dat ik onweerstaanbaar ben, maar ik had gedacht dat jij daar zo langzamerhand wel overheen zou zijn.”

  
  
  En hierna houden mijn (jouw, Wesleys) quotes op, want niet veel hoofdstukken later gaan ze naar het kamp toe en horen we niets meer van Wesley - tot nu dan, want Wesley is terug en yaaaaay! (bloos) Dit is eigenlijk een fantastisch kerstcadeau.
  
  Maar goed, ik heb zojuist anderhalf uur gespendeerd aan het vinden van leuke citaten van de enige echte beste vriend (want ga mij nu niet vertellen dat Percy nog als 'beste vriend' gelabeld kan worden, dat is al geen optie meer) die ooit eens op een vliegveldtoilet verdwaald is geraakt, en ik denk dat het nu wel eens tijd wordt om een eind te breien aan deze reactie. Ik denk dat de boodschap inmiddels wel is doorgekomen.

  1 decennium geleden