Carrot 35

Mijn telefoon trilt. Louis' naam staat in het display en ik pak op. 'hey,' zeg ik, geen zin hebbend om te praten. 'Hey honnepon, raad eens we krijgen een eigen single!' Ik glimlachde. Eindelijk. dacht ik. Het was zo lang geleden en Engeland wachte op hen. Hij zou what makes you beautiful gaan heten. Ik probeerde het liede voor te stellen in mijn hoofd. 'that what makes you beautiful,' veel verder kwam ik niet.

Ik rende zo hard mogelijk om de regendrubbels te vermijden, maar toch vielen er nog drubbels op mijn glad gestreken jurkje. Het jurkje dat Harry me had gegeven toen ik naar Louis ging. Het was een zwart jurkje met een bloemetjes riem om de middel. Ik had het altijd al mooi gevonden, maar op deze dag extra. als allereerste zou ik what makes you beautiful te horen krijgen, voor het op de radio kwam later deze middag. Ik had me extra opgemaakt, en mijn haar gekruld. Het had geen zin gehad, de regen verpeste mijn hele werk.

Baby you light up my world like nobody else, the way that you flip your hair gets me overwhelmed... de muziek klonk door de boksen en alle 5 de jongens. Liam, Niall, Louis, Zayn en Harry keken me allemaal aan. Alsof ze het voor mij zongen. Tranen stonden in mijn ogen. That what makes you beautiful.. de laatste tonen van het prachtige lied storven weg. Ik kon niets doen, alleen nadenken. Het lied had me geraakt. Ze hadden allemaal naar me gekeken. Alsof ze het over mij hadden. Ik dacht aan de eerste zin van het lied. 'you're insecure' ja, dat werd je vanzelf van dit lied. Louis kwam naar me toe, en streek de stof van mijn jurkje recht. 'Wat vond je ervan?' fluisterde hij in mijn oor. Koude rillingen gingen over mijn hele lijf. 'Het was prachtig fluisterde ik terug.' Een zoen passeerde mijn nek, en ging steeds verder naar boven, tot bij mijn mond. 'Ben ik hier goed?' een onzekere stem kwam uit de hoek van de kamer. Ik keek op, er stond een jongen in de deuropening. Even was ik van slag. Hij had een mooie lach. Nee, niet weer. Ik mocht niet weer op iemand anders vallen. 'Hallo ik ben Josh, Josh Devine.' zei hij zacht. 'Jullie hebben me uitgenodigd om een keer te komen drummen?'

Ik verzonk, in zijn diepblauwe ogen. Ik zat dicht tegen hem aan en we dronken uit dezelfde beker met ons rietje. Ik had niets te vertellen. Ik was sprakeloos door die ogen. Die prachtige ogen. Waar een verhaal achter zat, ik voelde het. Het verhaal wat ik maar al te graag wilde ontdekken. Geen idee hoe. Maar het begon met een lange zoen.