In het ziekenhuis - Bevallen

Ik had last met ademen en de baby schopte veel en hard.
'Schat?' vroeg ik.
'Hij is naar het toilet.' zei Harry en zag dat er iets was.
Ik begon plots harder te ademen en kon het niet meer uithouden van de pijn. Harry kwam voor me zitten.
'Puffen Jess puffen.' zei Harry.
'Ik hou het niet meer uit.' zei ik.
'Niall haal Louis.' riep Harry.
Niall liep zo hard hij kon naar boven en nog geen minuut later stonden ze allebei terug beneden. Louis nam Harry's plaats in.
'Harry zet de auto voor de deur, jij rijdt.' zei hij.
'Komaan schat volhouden.' zei Louis.
'Ik het het echt niemeer.' zei ik wenend.
'Ik ben er!' riep Harry.
Louis, Zayn, Niall en Liam hielpen me naar de auto.
'Wij komen achter.' zei Liam.
'Ok.' riep Louis en Harry begon te rijden.
In de auto minderde de pijn eventjes. Ik lag in Louis' armen en keek hem aan. Hij veegde mijn zweet af en wreef over mijn kaak.
'Gaat het liefje?' vroeg hij.
'Ja, het gaat eventjes beter.' zei ik en gaf hem een kus. Louis wreef over mijn buik.
'Zo een klein schatje en toch zoveel pijn veroorzaken.' zei Louis.
'Ja.' zei ik zuchtend.
Opeens kreeg ik terug hevige pijn.
'Liefje kalm blijven.' zei hij.
'Het lukt niet!' riep ik.
'Komaan Harry sneller.' riep Louis.
'Ik kan niet sneller Lou.' zei hij.
Toen we in het ziekenhuis aankwamen werd ik meteen geholpen door de dokters.
'Mag Louis mee?' vroeg ik.
'Tuurlijk, ga jij maar eventjes in de wachtkamer zitten.' zei de dokter tegen Harry.
'Ik ben acht maanden en twee weken.' zei ik tussen de pijn in.
'Ik zal je een pijnstiller geven en we brengen je naar een kamer tot je water breekt. De pijn van de voorweeën zal verminderen maar zeker niet verdwijnen. Dus als er iets is moet je maar bellen.' zei de dokter. Ik werd naar een éénpersoonskamer gebracht en de jongens mochten bij me blijven.
'De voorweeën komen nu om de drie minuten.' zei de dokter.
'Ok.' zei ik.
'Moet je u mama niet bellen?' vroeg Liam.
'Nee, ik blijf nu bij haar.' zei Louis.
Ik nam Louis' hand en begon er hard in te knijpen toen de pijn opkwam. Toen de pijn weer weg was werd ik terug een beetje rustiger.
'Doet dat echt zo'n pijn?' vroeg Harry.
'Ja.' zei ik.
'Hopenlijk duurt het niet meer lang.' zei Niall.
'Ik hoop het ook.' zei ik.
'Liefje, ik ga vlug naar het toilet.' zei Louis.
'Ok, snel ehj.' zei ik.
'Ja.' zei hij en gaf me een kusje op mijn voorhoofd.
Opeens kwam Yardéna de kamer binnen.
'Waar was je?' vroeg ik.
'Ik moest je gegevens in orde brengen, gaat het?' vroeg ze.
'Nu wel, maar binnen een minuut zal het anders zijn.' zei ik.
'Hoe dat?' vroeg ze.
'Haar weeën komen om de drie minuten.' zei Harry.
'Kunnen ze niets doen?' vroeg Dena.
'Nee, haar water moet eerst breken.' zei Niall.
De pijn begon en Louis was er nog altijd niet.