Fan zijn

Dag lezertjes! Ten eerste wil ik sorry zeggen dat het sinds vandaag precies een maand geleden is dat ik een column gepost heb. Ik ben het van mezelf niet gewoon en ik vind een maand eigenlijk wel redelijk lang. Shame on me! De grote reden is eigenlijk toch wel mijn grote passie: kajak. Alleen al in de maand juli heb ik officieel 250km gevaren. En je mag toch wel 350km in totaal rekenen deze maand (onofficieel). Het wil in ieder geval zeggen dat ik heel sportief bezig ben geweest en dus amper tijd had voor Quizlet. Opnieuw: shame on me!
Ten tweede wil ik alvast vermelden dat mijn column van vandaag over idolen gaat en het fan zijn dat ermee gepaard gaat. Nu genoeg met al mijn gezever want het is tijd voor de column.

Laatst zat ik met ons mama in de auto. Opeens speelden ze op de radio het liedje ‘Too much love will kill you’ van Brian May. Voor mij is het liedje beter bekend door de gehele band Queen, dan alleen Brian. Dus ik vond het leuk om nog eens alleen Brian te horen. Maar tegen het einde van het liedje kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik heb geen idee of het komt omdat het zo’n sentimenteel liedje is of omdat ik de bandleden van Queen zo leuk vind. Nu heb ik nog altijd geen idee waardoor het komt. Misschien was ik die dag gewoon sentimenteel.
Toch heb ik nog zo’n voorbeeld. In 2008 was ik naar Queen + Paul Rodgers gaan kijken, een supermooi concert. Tijdens het concert was er een stuk dat akoestisch gespeeld werd. Namelijk het liedje ‘Love of my live’. Het is een liedje dat standaard, ook nog met Freddie Mercury, voornamelijk door het publiek gezongen wordt. Freddie of Brian (zoals in dit geval) zette het liedje in en het publiek zong volle borst verder. Het was om te huilen, zo mooi was het. En als dat nog niet genoeg was, lieten ze op het scherm een videomontage spelen over Freddie. Niet alleen ik was traantjes aan het laten.

Zo heb ik nog wel enkele voorbeelden, maar als ik die allemaal moet gaan opnoemen, ben ik jullie aandacht kwijt en lezen jullie mijn column niet verder, haha. Het komt er op neer dat ik in zulke gevallen wel eens sentimenteel kan worden. En het ergste is dat ik niet weet waarom. Omdat ik ze zo geweldig vind? Omdat ik met Queen opgegroeid ben? Omdat ik al enkele jaren Queenfanaat ben? Ik heb er geen idee van. Misschien heb ik wel gewoon een idool nodig om te aanbidden?
Het gekke is dat ik altijd heb gezegd dat ik zulke streken niet uit haal om een idool. Het is in ieder geval niet zo erg als enkele gevallen dat ik hoor bij One Direction of Justin Bieber. Het is niet dat ik ervoor doordraai, maar toch ben ik er erg mee bezig.
Nee, het is geen fase waar ik doorheen ga. Dit gaat al 7 jaar aan de gang. Voorheen vond ik de liedjes gewoon leuk, maar sinds 6-7 jaar vind ik gewoon alles rond Queen geweldig. Waarom hoef ik niet uit te leggen, want dan ben ik over een jaar nog niet klaar. Geef toe, Queen is gewoon geweldig. Iedereen, maar dan ook iedereen (in Europa dan) kent minstens 1 of 2 liedjes van Queen. Zelfs al weet je misschien niet dat Queen de uitvoerende artiest is.

Toch, ik snap niet waarom zoveel (die-hard) fans doordraaien. Ik snap mezelf in de twee voorgaande situaties niet eens. Tjah, voor mij blijft het een mysterie.

Hebben jullie zo iemand waarvan je soms spontaan de tranen in de ogen krijgt? Of gewoon een idool waar je echt voor eeuwig fan van gaat zijn?