Plannen VS uitvoeren

Ik ben altijd al een goede planner geweest. Of ik dat nu ook kan uitvoeren, is een ander onderwerp. Zo had ik al erg lang het idee om een fotoboek te maken met leuke foto’s van kleins af aan tot nu 19 jaar. Na enkele maanden had ik eindelijk een fotoboek gekocht. Nu nog foto’s. We hadden wel enkele foto’s van vroeger, maar niet echt superveel. Dus ik plande al een zoekactie in de grote kast in de hal. Dat duurde een tijdje voor ik er daadwerkelijk aan begon. Eindelijk was de dag daar en zocht ik naar foto’s. Goed en wel, ik had er, maar vanaf 13-14-15 jaar deden we alles digitaal fotograferen dus moest ik op alle computers in huis digitale foto’s verzamelen. Goh, wat was ik lelijk toen ik 13-14 was. Zelfs de gênante babyfoto’s zagen er beter uit. Het verbaast me dat ik met dat gezicht ooit vrienden heb gevonden. In ieder geval het duurde 6 maanden voordat ik die foto’s ging zoeken op de computers. En toen ging het even snel. Ik had ze gevonden en had net een aanbieding van 2,50 euro korting om foto’s te bestellen. Die heb ik genomen want ik had 100 foto’s en uiteindelijk heb ik maar 7 euro moeten betalen. Maar ondertussen slingeren die foto’s nu al weken doorheen mijn kamer en hebben ze nog steeds geen fotoalbum gezien. Plannen is mijn ding, maar mezelf ertoe aan zetten is dus een ander punt.

Zo ook met taken en vooraf beginnen met leren. De meeste kennen dit onder uitstellingsdrang. Nu heb ik een lesvrije week en zou ik moeten leren voor de examens in mei/juni. Ook zijn er enkele opdrachten gepland voor sommige semestervakken. Maar het stomme eraan is dat de meeste van die opdrachten supergroot zijn en niet eens op punten staan. Weg motivatie. Ik denk dat jullie dit wel herkennen: uitstellen tot je het niet meer kan uitstellen. Het gebeurt maar zelden dat ik een opdracht al een maand op voorhand klaar heb. Laat staan nu al blokken voor de examens. Maar er is verbetering in zicht. Ik heb gister een begrippenlijst gemaakt voor arbeidsrecht. Ik ben een hele namiddag bezig geweest met schorsingen, bevallingsrust, opzegtermijnen en verbrekingsvergoedingen.

En nu begin ik mezelf te haten. Ik loop nu al sinds november met een geweldig idee voor een story rond. Ik heb geen tijd gehad om dat uit te werken. Nu in mijn lesvrije week, waar je aan taken moet werken en leren, heb ik tijd, maar dan ben ik te tam om het idee uit te werken. Ik geraak gewoon niet begonnen.

Goh, soms ben ik toch echt een rare: dan heb je tijd en doe je het nog niet.