Flexibiliteit
9 feb 2012 - 23:20
En toen zat je weer in het schoolleven. Dit na 7-8 weken volop leren, waarvan 1-2 nog tijdens de les. Daarbij een hele “kerstvakantie” verpest omdat ik geen blokperiode van school kreeg. Dus dat was weer even zwaar. Nu ben ik weer enkele bezig met lessen. Binnenkort heb ik een lesvrije week, die trouwens samenvalt met je jullie krokusvakantie, dus ik ga dan mijn ‘vakantie’ nemen. Ik heb nu ook al de uitslag gekregen van de examenperiode van januari. Ik ben zo blij! Geen herexamens in augustus, of in ieder geval niet van deze vakken. Ik heb wel ergens 6/20 en ergens 9/20 maar die behoren tot clusters en met andere goede punten opgehaald. Dus ik heb al mijn 28 studiepunten van dat semester terugverdiend!
Ik schrijf deze column niet om op te schappen, maar eerder met de intentie om te vertellen hoe flexibel een mens is. Neem nu mijn situatie als voorbeeld: 2 maanden aan een stuk leren (buiten de gewone leerprocessen om) en nu ineens weer in auditoriums les volgen. Zowat iedere (lerende) student maar dit mee, zowel in het secundair als in hogere studies. Maar zo zijn er nog talloze voorbeelden. Zelfs simpele als het veranderen van job of het overschakelen van een vrije dag naar een school- of werkdag.
Niemand staat nog stil bij deze flexibiliteit. Het is zo normaal in onze ogen dat we geen rekening houden met degenen die niet zo flexibel zijn. Deze mensen krijgen veel onbegrip. “Waarom kan die jongen niet mee volgen? Zo moeilijk is het niet!” of “Waarom doet ze zo gek? Wat een debiel!” het is niet moeilijk om deze voorbeelden aan te vullen.
Zulke dingen vind ik jammer. Misschien vind ik zit vanuit het opzicht dat ik een maatschappelijk werker In Spee ben. Een maatschappelijk werker hort mensen te empoweren die niet mee kunnen met onze samenleving en hij/zij wijst erop dat niet iedereen dezelfde kwaliteiten heeft.
Maar dan nog, je hoeft geen maatschappelijk werker te zijn om dit op te merken. Soms kan ik niet wachten tot mijn opleiding afgelopen is. Ik sta te popelen om mensen te helpen, om al mijn kennis en vaardigheden in te zetten in het werkveld. ik zie maatschappelijk werkers als kleine wereldverbeteraars. Ik wil graag de wereld verbeteren. Het is misschien een grote en heel moeilijke taak, maar ik ga het met plezier doen ook al help ik nog geeneens een miljoenste van de bevolking. Maar je moet ergens beginnen.
Ik schrijf deze column niet om op te schappen, maar eerder met de intentie om te vertellen hoe flexibel een mens is. Neem nu mijn situatie als voorbeeld: 2 maanden aan een stuk leren (buiten de gewone leerprocessen om) en nu ineens weer in auditoriums les volgen. Zowat iedere (lerende) student maar dit mee, zowel in het secundair als in hogere studies. Maar zo zijn er nog talloze voorbeelden. Zelfs simpele als het veranderen van job of het overschakelen van een vrije dag naar een school- of werkdag.
Niemand staat nog stil bij deze flexibiliteit. Het is zo normaal in onze ogen dat we geen rekening houden met degenen die niet zo flexibel zijn. Deze mensen krijgen veel onbegrip. “Waarom kan die jongen niet mee volgen? Zo moeilijk is het niet!” of “Waarom doet ze zo gek? Wat een debiel!” het is niet moeilijk om deze voorbeelden aan te vullen.
Zulke dingen vind ik jammer. Misschien vind ik zit vanuit het opzicht dat ik een maatschappelijk werker In Spee ben. Een maatschappelijk werker hort mensen te empoweren die niet mee kunnen met onze samenleving en hij/zij wijst erop dat niet iedereen dezelfde kwaliteiten heeft.
Maar dan nog, je hoeft geen maatschappelijk werker te zijn om dit op te merken. Soms kan ik niet wachten tot mijn opleiding afgelopen is. Ik sta te popelen om mensen te helpen, om al mijn kennis en vaardigheden in te zetten in het werkveld. ik zie maatschappelijk werkers als kleine wereldverbeteraars. Ik wil graag de wereld verbeteren. Het is misschien een grote en heel moeilijke taak, maar ik ga het met plezier doen ook al help ik nog geeneens een miljoenste van de bevolking. Maar je moet ergens beginnen.
Er zijn nog geen reacties.