Hoofdstuk 8 ~ Elisabeth Bennett

Ik bleef naar de aders van het meisje kijken. Diep van binnen wist ik wat ik moest doen. Mijn tanden groeide nog een stukje. Het deed een beetje pijn.
'Je zou me helpen. Dat had je beloofd.' zei ik tegen Nicholas. Hij knikte bevestigend.
'Dat klopt. Ik kan je met dit deel niet veel meer helpen dan alleen maar aanmoedigen om het gewoon te doen. De rest zal je zelf moeten doen nu.' Ik zuchtte en keek nog een keer naar Nancy.
'Waarom is ze zo rustig als ze weet wat er gaat gebeuren?' Deze keer stelde ik mijn vraag richting de man die Micajah werd genoemd.
'Ze is onder hypnose. Dan volgt ze onze bevelen op als we haar die geven. Dat kan jij over een tijdje ook. Maar meer daarover nadat je je hebt gevoed.' Ik draaide me weer naar Nancy toe. Ik twijfelde. Hoe kon ik dit doen? Zou ze het overleven? Allerlei vragen die ik mezelf stelde. Nicholas leek dit op te merken.
'Elisabeth, je moet niet twijfelen. Je moet het gewoon doen. Als je het niet doet zal je sterven. Dat is wel het laatste dat je wilt voor je moeder.' Ik nam een hap lucht en boog naar voren. Mijn instinct nam het van mij over. Ik sloot mijn ogen en mijn tanden zette zich in de nek van het meisje. Het bloed stroomde naar buiten en ik likte een beetje op. Het was het lekkerste wat ik ooit had geproefd. Na een korte tijd voelde ik de druk op haar aders afnemen en merkte ik dat het bloed op was. Ik liet Nancy los en ze viel op de grond. Mijn ogen opende zich vanzelf en ik zag wat ik had aangericht. Ik moest even slikken. Ik had iemand vermoord. Naast me kwam iemand voorzichtig op het bed zitten. Mijn blik bleef zich op het lichaam van Nancy vestigen. Ik hoorde geen geluiden meer. Mijn schouders werden vastgepakt en ik werd omgedraaid. Ik keek recht in de ogen van Nicholas.
'Je hebt het goed gedaan. Hoe voel je je? Beter?' Ik knikte. Ik voelde me verschrikkelijk, maar de keelpijn was wel verminderd. Claire kwam binnenlopen en pakte het lichaam op. Ze liep richting de kamer uit en verdween met het levenloze lichaam van het meisje dat ik net had vermoord.
'Dus wat zou je graag willen weten, Elisabeth?' vroeg Micajah mij om de stilte te verbreken. Het verbaasde me dat ze gewoon konden spreken, alsof er niets gebeurd was, alsof ik net niet echt iemand helemaal leeggeslurpt had.