True Colors 061

Love is..


Laat me eruit !
Nick pov,,

Na zeker ander halfuur handtekeningen uitdelen kunnen we eindelijk vertrekken naar het hotel. Als ik, Joe en Kevin in stappen wordt ik ongerust. ‘Waar is Ashley?’ vraag ik aan de taxichauffeur. ‘I dont know.’ Zegt de man dan terug. Nee hé. ‘Heb je gezien waar ze naar toe is gegaan?’ Hij knikt en wijst dan naar de luchthaven. ‘Verdomme!’ schreeuw ik en ik ren naar de luchthaven. Kevin en Joe blijven verbaast achter. Na 2 uur zoeken kom ik terug aan bij de taxi. ‘Is ze hier?’ vraag ik met een tranen. ‘Nee.’ Zegt Joe. ‘Weet je we kunnen beter naar het hotel gaan misschien is ze daar.’ Zegt Kevin dan. ‘Uhm..’ voor een laatste keer kijk ik nog is naar de luchthaven. ‘Oké.' zeg ik dan. En de taxi begint te rijden.

Ashley pov,,

Geschrokken wordt ik wakker. Het is pikkedonker. Huilend sla ik mijn handen voor mijn ogen. Het was dus geen droom. Met mijn handen vooruit probeer ik te lopen. Maar na een paar meter bots ik telkens tegen een muur op. Nee dit meen je niet é denk ik dan. Hoe klein is deze kamer. Helemaal in paniek begin ik op de muren te kloppen. ‘Laat me er uit!’ ‘Laat me eruit!’ Gil ik. Geen reactie. Weer sla ik hard op de muur. Net iets te hard, een pijnscheut is in mijn hand te voelen. Ook dat nog. ‘Kan het daar wat stiller!’ hoor ik een vrouw brullen. Helemaal in paniek zoek ik de matras weer, maar bij elke aanraking met de grond doet mijn hand pijn. Na een tijdje vind ik dan toch de matras. Mijn hoofd gloeit, volgens mij is de temperatuur naar mijn hoofd gestegen. Eindelijk zie ik licht verschijnen op de muur. En zoals ik al dacht lijkt het net alsof ik in een lift zit. Huilend stap ik naar het licht toe. Maar dat had ik beter niet gedaan, een vlakke hand is te voelen in mijn gezicht. ‘Hier is wat eten!’ schreeuwt de vrouw. Daarna verdwijnt ze weer. Ik herken de stem, ik herken ze maar mijn hoofd laat me in de steek. Wie is ze ? Waarom ben ik hier ? Heel veel vragen dwarrelen door mijn hoofd. ‘Laat me er uit!’ schreeuw ik weer.