Mijlpalen

Mijlpalen, je kent ze wel. Sommige herinner je je al beter dan anderen. Je eerste woordjes. Je eerste melktandje die het begaf. Tot zelfs je eerste vriendje of je eerste dag van je hogere studies. Je kent ook de gevoelens die erbij horen. Bij sommige krijg je spontaan stress, bij andere een warm gevoel en bij andere voel de je dan weer opgelaten. Gevolgd door een gelukzalig moment, tenminste als het goed verloopt. Niet altijd loopt zoiets goed af. En als je dat bedenkt voordat je aan je mijlpaal begint, krijg je extra stress.

Momenteel heb ik daar last van. Morgen heb ik mijn introductie van mijn hogere studies. Nieuwe mensen, nieuwe leerkrachten en het begin van een nieuw leven. Langs de ene kant heb ik er zoveel zin in, maar langs de andere kant heb ik schrik. Wat als ik niemand vind waarmee ik overeenkom? Wat als ik me overslaap? Wat als ik een stomme klas krijg? Wat als…
En dan maak je jezelf bang. De vragen komen sowieso, vroeg of laat.

Nu weet ik van mezelf dat ik een vrij sociaal persoon ben. En de richting die ik ga studeren is een sociale richting. Dus vanzelfsprekend zal de rest ook vrij sociaal moeten zijn. Ik zal het er waarschijnlijk goed van af brengen, maar toch krijg je stress.

Maar ik ben van mening dat dit een goede stress is. Als morgen de dag voorbij is, ga ik het allemaal heel leuk gevonden hebben. Dat is met de meeste mijlpalen. Je moet het gewoon durven aangaan. Het met open armen ontvangen. Het er het beste van maken en zien wat er op je af zal komen. Een kat komt toch ook altijd op haar pootjes terecht? Waarom wij niet?

Wees gewoon kalm. Stress niet teveel. Als je geen risico neemt, zou je leven toch maar saai zijn.