[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 20

In die Nacht...
(Ik grinnik en dan beginnen we weer voluit te spelen.) [Bill PoV]: Ik zing hard in de microfoon en zie dat de hele zaal meegilt. Ik laat mijn ogen over de gezichten gaan en zie dan ineens Michelle staan. Haar bruine krullen dansen op haar schouders en ze port een blond meisje naast zich aan. Dan wijst ze op Tom en het meisje zwaait naar hem. Tom glimlacht maar speelt verder. Nadat we het laatste nummer hebben gedaan, lopen we het podium af. "WE WANT MORE! WE WANT MORE!" (Echt gebeurd, heb zelf meegeschreeuwd <3) horen we de fans gillen. Ik kijk Tom aan. "In die Nacht?" vraag ik overbodig. We zien dat er krukken wordne kalargezet op het kleine podiumoje in het midden van de zaal, wat verbonden is met een lang catwalk-idee-dinggevalfrutsel(HOE NOEM JE DAT? ) (Bijdeweg, ik stop nu, dit word saai.)




















































Nee oke, dat is lullig, ik ga verder
[Bill PoV]: Tom pakt zijn akoestische gitaar en loopt achter me aan terug het podium op. Als ik me installeer op een van de krukken, en Tom gaat naast me zitten, zie ik nog een meisje afgevoerd worden, buiten westen. Tom pakt zijn plectrum en begint de intro van In die Nacht te spelen. Na een tijdje val ik zingend in en ik zie de fans meezingen. Ik buig me soms naar Tom toe en kijk hem aan. Tom glimlacht iedere keer als ik zijn blik probeer te vangen en als ik hem één moment aankijk, lijkt het alsof alles even stil staat. Dit éne moment, waar ik de hele avond op gewacht heb, is net zo mooi als ik had kunnen dromen. Dan is het liedje afgelopen. "DANKE SCHÖN!" roep ik in de microfoon en veeg mijn voorhoofd af met de handdoek die om mijn nek hangt. Tom gooit zijn plectrum het publiek in en de halve zaal golft erheen. De fans gillen nogmaals om een toegift. Ik lach en Georg en Gustav lopen naar hun instrumenten. De begintonen van Rescue me galmen over de hoofden van de fans heen en ik begin te zingen. Ik kom bijna niet over het gekrijs heen, maar uiteindelijk snapt iedereen dat ik ZING, en dat ze even zachter moeten gillen. (DIT IS ALLEMAAL ECHT GEBEURD. IK WAS ERBIJ, EN IK HEB ZE ECHT LIVE GEZIEN.)