Chapter 49

Neville Longbottom

Ik voelde me teleurgesteld. Ik had zoveel vertrouwen in haar gehad. Ik geloofde dat ze dapper genoeg was om nu openlijk toe te geven wat ze dacht maar blijkbaar moesten we het doen met haar waarschuwing, hij was dan wel nuttig geweest maar we hadden haar nu echt nodig. Veel tijd om daar over na te denken had ik niet want Ginny riep me. We waren met een groepje van onder andere de Weasley twins, Hermione, Ginny, Ron, McGonnagall, Lupin, Seamus en Dean te praten over wat we nu gingen doen. 'We hebben nog iemand nodig voor de astronomytower,' zei Lupin.
'Dat lijkt me een taak voor mij,' zei een bekende stem die mijn hart een sprongetje liet maken.
'Hoor jij niet weg te zijn?' beet Ron haar toe. 'Als je niet snel weg bent doe ik je iets aan.'
'Als je dat doet dan heb je een probleem,' viel Ginny tegen haar broer uit. 'We hebben haar nodig.'
'Rustig Ginny, het is niet alsof hij me iets aan kan doen,' zei Daviënne waarna ze zich tot Ron wendde. 'Luister Ginger ik heb mijn vriendschap op he spel gezet om DA te helpen en ik ben niet van plan om jullie nu in de steek te laten so deal with it.'
Een paar mensen keken me verbluft aan. 'Moet ik nog mee naar die toren of niet?' vroeg ze ongeduldig.
'Ja je moet mee,' zei Lupin. 'Iedereen die naar de astronomytower gaat, meekomen!'
De groep vertrok en ik kon een steek van bezorgdheid niet onderdrukken, ik was bang dat dit de laatste keer was dat ik haar zou zien. 'Ze kan wel voor zichzelf zorgen,' zei Dean. 'Die meid is veerkrachtiger als... nou ja een veer bijvoorbeeld.'
Ik glimlachte even slap waarna ik me in mijn taak in de verdediging verdiepte.

Daviënne Aphrael Price

Ik stond tussen twee gasten van het ministerie in. Ik hield het tafereel met Neville beneden in de gaten en haalde opgelucht adem toen hij weer omhoog krabbelde maar op dat moment moest ik me op mijn eigen veiligheid want er werd een vervloeking op de toren afgevuurd, het intereseerde me niet welke het was. 'PROTEGO MAXIMA!' riep ik nog voor er iemand ander reageerde en de spreuk kaatste af.
'Goede reflexen,' hoorde ik een van de mannen naast me mompelen.
'Bedankt,' zei ik glimlachend maar meteen daarna was er geen tijd meer om te praten door een volgende aanval.