Direction 21.

Voor mijn gevoel waren we nu al uren aan het wandelen. En mijn maag begon te knorren.
‘Ik heb honger’ zei ik.
‘Niet nu Niall’ zei Zayn een beetje afwezig.
‘Maar… Maar’ protesteerde ik. Liam wees streng met zijn vinger naar me dat ik mijn mond moest houden.
‘Maar toch heb ik ho-‘ ik stopte met praten. Ik had een déjà vu. Ik had dit al eens eerder mee gemaakt. We waren aan het wandelen en… Dat was het moment geweest toen ik mijn team had verlaten en ze teleurgesteld had. Ik hield meteen mijn mond terug denkend daar aan en liep achter de jongens aan.
‘Hier is een smalle gang. We moeten hier om de beurt in. Pak elkaars handen vast, anders raken we elkaar weer kwijt’ zei Liam terwijl hij Zayn’ hand vast pakte en Zayn pakte mijn hand en ik weer die van Louis. Zo liepen we in een rijtje door de gang heen. Het was er best donker en ik had het gevoel dat de gang steeds smaller werd en donkerder. Nog even en we zouden schuin met een zaklamp moeten gaan lopen. Ik had niet door dat Liam en Zayn stopte met lopen en knalde tegen Zayn aan en Zayn viel weer tegen Liam aan. Gelukkig stond Liam redelijk stevig dus vielen we niet met z’n drieën om. Ik hoorde Louis achter me lachen.
‘Slim Niall’ zei Louis sarcastisch.
‘Louis ik zou maar even ophouden met lachen als ik jou was.’ Zei Zayn een beetje boos.
‘Waarom?’ vroeg Louis nog altijd lachend.
‘Nou omdat we… We hebben Harry gevonden’ legde Liam uit.
‘Serieus? Hazza?!’ schreeuwde Louis blij.
‘Hazza?’ vroeg Zayn verbaasd.
‘Bijnaam’ legde Louis snel uit waar naar hij weer begon te schreeuwen.
‘Louis… Harry zal niet reageren’ zei Liam hij klonk een beetje verdrietig geloof ik. Waarom was hij nu weer verdrietig.
‘Hoezo niet dan?’ vroeg Louis verbaasd.
‘Nou omdat…’ Liam zuchtte even en het leek alsof hij even voor moed zat te zoeken. ‘Hij hier op de grond ligt. Met een plas bloed om zich heen’ zei Liam en zijn stem sloeg over. Een rilling liep over mijn rug.
‘Is hij…’ vroeg Louis bang.
‘Weet ik niet’ zei Liam.
‘Stomme rot lepels!’ schreeuwde Zayn kwaad en hij sloeg tegen de heg. Liam zijn ogen leken groter te worden bij het woord ‘’lepels’’ en hij keek weer naar Harry. Hij begon sneller te ademen en zijn ogen vulde zich weer met tranen.
‘Nee! Dat kan niet, het mag gewoon niet!’ schreeuwde Louis en zijn stem sloeg over.
‘Hij mag gewoon niet weg gaan!’ schreeuwde Louis. Hij rende naar voren en duwde ons opzij. De hele tijd had Liam voor mijn beeld gestaan, maar nu zag ik hem ook. Hij was bleek en er lag inderdaad een plas bloed om hem heen. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik kende hem pas maar toch. Er was iets speciaals, we hadden een band. Wij vijven. Nu misschien nog maar vieren. Ik slikte de brok in mijn keel weg. Louis knielde naast Harry neer en pakte zijn hand vast.
‘Nu is het genoeg Styles, je mag ons niet achter laten! Hoor je me!, het mag gewoon niet oké. Je kunt me niet weer alleen laten. Je hebt me al een keer alleen gelaten en toen werd ik bijna vermoord. We hebben je nodig Harry, alsjeblieft. Althans ik heb je nodig. Alsjeblieft Harry we zijn geen Carrots zonder jou, of Direction One. Hazza alsjeblieft ik doe alles voor je als je nu je ogen open doet. Hazza’ Smeekte Louis. Ik zag een traan van zijn wang naar beneden vallen en de traan kleurde rood toen hij in Harry’s bloed viel.
‘Louis…’ zei Zayn.
‘Nee! Het mag niet!’ riep Louis.
‘Louis je kunt het niet veranderen’ zei Liam.
‘Het mag niet! Het kan gewoon niet! Horen jullie me?! Harry word straks weer gewoon wakker en dan is alles weer zoals het was.’ Schreeuwde Louis boos.
‘Louis… Het is niet zeker of hij wakker word’ zei Liam.
‘Jewel dat is het wel! Harry ligt hier te vechten voor zijn leven. En het enige wat wij kunnen doen is hem steunen door in hem te geloven. Er in te geloven dat hij sterk genoeg is’ zei Louis huilend.
‘Hij heeft al zoveel bloe-‘
‘Hou op! Hou allemaal op!’ snikte Louis.
‘Louis?, maar als jij dan zo in hem gelooft waarom huil je dan?’ vroeg ik. Het werd even stil.
‘Omdat jullie verdomme niet in hem geloven’ schreeuwde Louis.
‘Jongens’ piepte Liam bang.
‘Nee! Ophouden! Hij gaat dit redden oké.’ Snauwde Louis huilend.
‘Jongens’ piepte Liam weer en zijn stem sloeg over.
‘Er-er-er er z-z-zijn-n’ stotterde Liam.
‘Wat is er Liam?’ vroeg Zayn. Liam wees trillend naar het einde van de gang. Ik volgde Liam zijn vinger en een koude rilling liep over mijn rug. Daar stond een persoon.En hij stond daar niet met goede bedoelingen. Dit was het dan. Het officiële einde van The Carrots.