058 mundi aequilibrio

Ik loop nu al een tijdje samen met Aine door de grotten, het verbaasd me dat ze niks meer van me weet. Ik voel hoe Mister Magic contact probeert te maken, telepathisch contact, ik kan nu niet reageren, ik moet eerst Elvyne ophalen. Ik zie Tanin naast een meisje zitten, Elvyne. 'Tanin, het is tijd' zeg ik met ijzige stem. Elvyne kijkt mij met angstige blik aan 'Wie is dat Tanin?'vraagt ze aan hem. 'Met haar zullen jullie demonen verslaan, zoals jullie ouders probeerde' antwoordde hij, en hij was daarna meteen stil, ik kende hem zo niet. 'tanin toch, zo ken ik je helemaal niet' zei ik, op een wat gemene toon. 'TANIN WIE IS DAT!?' schreeuwde Elvyne. 'Ze is de geest die jullie zagen. Ze heeft voor ons gezorgd, nu niet meer echt maar ze helpt ons wel, ze is hier vanwege onze ouders, ze heeft de opdracht gekregen om dit alles, samen met haar vader Mister Magic, te doen' antwoordde hij. Ik keek hun grijnzend aan, ik had mijn vader niet teleurgesteld. 'Ik wil dit niet, Tanin..' fluisterde ze. tanin schoot meteen weer in zijn hardere kant, zoals ik hem kende. 'Hou op met dat gejammer Elvyne, je hebt geen keus!' schreeuwde hij. Elvyne wilde huilend wegrennen maar ik weerhield haar daar van, ik stak mijn hand naar uit, ze stond met een ijzig snel tempo stil, ze liet een gil ontsnappen. Ik trok mijn hand naar mijn lichaam toe, waardoor ze ook naar mij toe kwam. Toen ze voor me stond stak ik mijn hand naar voren, waardoor ze tegen de muur werd aangedrukt. Ik balde mijn hand tot een vuist, waardoor ik haar deed stikken. Aine gaf een gil en keek met geschrokken ogen toe 'Stop' fluisterde ze. Ik luisterde echter niet en ging gewoon door. 'Mundi stop, dit is niet meer leuk!'schreeuwde Tanin, ik verslapte mijn greep, en Elvyne gleed langzaam, nog tegen de muur aan, naar de grond toe, tot aan de vloer. Ze had haar handen stug langs haar keel hangen en keek doodsbang mijn kant op. 'Kom je nu mee Elvyne?'vroeg ik poeslief. Elvyne knikte langzaam. We stonden op en liepen naar Fay toe, om haar mee te nemen...