[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 13

Wat als...
("Weet je, Tom..." begint hij zacht.) [Tom PoV]: Ik loop naar hem toe en sla een arm om hem heen. "Vertel..." Bill kijkt me aan. "Als iemand dit nou te weten komt? Dan zijn we allebei kapot, en Tokio Hotel valt uit elkaar, en iedereen zal ons..." ik leg een vinger op zijn lippen. "Bill, leef niet vooruit, leef in het hier, en in het nu. Wat morgen kan gebeuren, hoeft niet zo te zijn, toch? Misschien komt niemand erachter. Zolang wij onze mond niet voorbij praten, en niemnad een filmcamera onze kamer in smokkelt, zijn we veilig." fluister ik, en druk hem tegen me aan. Hij trilt een beetje en ik aai over zijn rug. "Je hebt gelijk... Ik maak me veel te druk..." zegt hij gedempt in mijn shirt. Met mijn hand onder zijn kin til ik zijn gezicht op en kus hem zacht op zijn mond. Dan maken we onze lippen los en slaat Bill zijn armen om me heen. "Tom... Ik ben bang..." hoor ik hem in mijn oor ademen. "Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben er altijd voor je." fluister ik geruststellend. Bill begraaft zijn gezicht in mijn nek en ik wrijf met mijn handen over zijn rug. "Kom, droog je tranen. Zullen we weer naar beneden gaan?" vraag ik zacht, en bijna onmerkbaar knikt Bill. Ik laat hem los en hij pakt onze tas op. Nog even veegt hij de uitgelopen mascara weg en dan lopen we samen naar beneden. We gaan op een bank vlakbij de deur zitten en wachten op Georg en Gustav. Onopvallend leg ik even mijn hand op Bills been en streel even. Dan komen de jongens er aan en ik sta op. "Taxi, of komt iemand ons ophalen?" vraag ik aan Gustav en hij haalt zijn schouders op. "David had iets geregeld." zegt hij. Ik kijk naar buiten en dan zie ik een bus aankomen. 'TokioHotel Tour' staat er op de zijkant. "Zou dat hem zijn?" vraag ik grijnzend, aan niemand in het bijzonder. Met z'n vieren lopen we naar buiten. De chauffeur begroet ons en we lopen door naar achter. Ik ga weer bij een raam zitten, en Bill ploft naast me neer. "Het gaat alweer wat minder slecht met je, had ik gemerkt, Tom." zegt Georg achter me. Ik haal mijn schouders op en werp een onopvallende blik op Bill. "Goed geslapen." mompel ik dan.