O8. Confrontation

De volgende morgen hing het groot op het prikbord. Harry en ik zouden het volgende week donderdag opnemen tegen Perrie en Tom. 'Did you tell your friends?' vroeg ik Harry terwijl we naar het bord keken. Hij schudde zijn hoofd. Ik draaide mijn hoofd toen ik jongensstemmen deze kant op hoorde komen. 'Good luck,' fluisterde ik. Harry draaide zich ook om en zag zijn vrienden aan komen lopen. 'Wait for me please,' smeekte hij. Ik beet op mijn lip. Hij leek echt bang te zijn voor zijn vrienden, iets wat ik echt niet kon begrijpen. 'Hey Harry. Perrie just told us something completely insane. She said that you and that new girl, what's her name again?' 'Olivia,' zei Harry zonder enige intonatie. 'Yeah. That the two of you participate in the music competition. That's not true is it?' vroeg Louis. Harry was even still. 'I guess it is true,' zei Harry toen met zijn schorre stem. Louis mond viel open. 'That's ridiculous,' gromde Louis. 'You're a soccer player, not a singer, Harry!' 'What if I want to be both?' vroeg hij, verbazingwekkend kalm. Louis opende zijn mond om een antwoord te geven, maar sloot hem toen weer. 'I don't know. I'll vote Perrie and Tom, just so you know,' zei hij bot voor hij zich omdraaide en wegliep. De andere jongens, die in stilte achter hem hadden gestaan, wierpen Harry een hulpeloze blik toe voor ze zich omdraaiden en achter Louis aanliepen. Harry keek ze na voor hij zich omdraaide en weer naar mij toe liep. 'I'm sorry,' fluisterde ik. Hij haalde zijn schouders. 'They will turn around,' mompelde hij. 'Come,' zei hij toen de bel ging. Ik liep met hem mee naar het lokaal en nam de tijd om Harry een goed te bestuderen. Hij had wallen onder zijn ogen. Zou hij de hele nacht wakker hebben gelegen? Zijn ogen hadden hun twinkeling verloren die ik normaal zo leuk vond aan Harry. We liepen het lokaal binnen en meteen werd het doodstil. Ik slikte en voelde me totaal niet op mijn gemak. Ik ging op mijn plek achterin zitten en hoopte vurig dat deze les snel voorbij zou zijn.

'We have to sing the perfect song Thursday,' zei Harry terwijl hij zijn gitaar vastpakte. Ik nam achter mijn piano plaats en keek hem aan. Ik vond het idee dat ik voor heel de school moest zingen nog steeds verschrikkelijk. Ik was blij dat ik me nog een beetje achter mijn piano kon verschuilen. 'What about No Air?' stelde hij toen voor. Ik knikte. 'It could work,' mompelde ik. Harry stond op en kwam naast me zitten. 'Don't be so insecure. Your voice in beautiful,' begon hij zijn pleidooi, maar hij liep eigenlijk al vast na twee zinnen. 'I know, it's just...' Ik zocht naar de juiste woorden. 'My dad can never hear me sing again,' zei ik zachtjes. Harry sloeg een arm om me heen. 'He's looking at you from heaven. He can hear you Olivia. He will hear you sing,' zei Harry. Ik slikte en keek naar mijn handen die op mijn schoot lagen. Harry pakte voorzichtig een hand vast. 'I'll bring the lyrics Monday so we can practise,' zei Harry. Ik knikte. 'Maybe we should practise this Saterday,' stelde hij toen voor. Ik haalde mijn schouders op. 'And maybe you can help me with mathematics,' zei Harry toen. Ik knikte en glimlachte. 'I'll ask my mum,' beloofde ik hem. Hij glimlachte opnieuw, en ik smolt. Snel keek ik weg. 'Will you sing for me?' vroeg hij. Ik keek hem even onderzoekend aan. 'Please, just for me.' Ik knikte en legde mijn vingers op de toetsen. Als snel klonk de melodie van Skyscraper van Demi Lovato door het muzieklokaal. Ik concentreerde me op de noten en begon op het juiste moment te zingen. Ik probeerde Harry buiten te sluiten. Ik zong voor mezelf, en voor pappa, alsof er niemand aan het luisteren was. Het werkte, mijn stem klonk steeds mooier en haalde hogere noten makkelijker. Toen ik klaar was met spelen keek ik Harry aan. Hij had een grijns op zijn gezicht. 'Olivia, that was so beautiful. There aren't words to describe it, seriously,' zei hij. Ik bloosde en wende opnieuw mijn blik af. Het was raar hoe Harry me in een week zo had laten veranderen. Ik had gezongen, voor publiek, voor Harry, en nu zou ik donderdag voor de hele school zingen. Hij had iets voor elkaar gekregen wat niemand anders ook zou lukken in zo'n korte tijd. Het kwam omdat ik Harry zo vertrouwde, nu al. Harry haalde me uit mijn gedachten toen hij mijn beide handen vastpakte. Ik keek op en vond zijn ogen. Hij boog zich voorzichtig naar me toe en sloot zijn ogen. Ik schrok en wendde mijn gezicht af, waardoor zijn lippen op mijn wang eindigden. 'I'm sorry,' mompelde ik voor ik opstond en het muzieklokaal uitliep. 'Olivia!' hoorde ik Harry nog roepen, maar ik luisterde niet. Ik liep stug door naar de wc en deed de deur achter me op slot. Ik deed de deksel naar beneden en ging op de wc zitten. Wat was er net gebeurt? Waarom draaide ik mijn hoofd weg? Ik vond Harry toch leuk? Ik wist dat ik Harry leuk vond, want mijn hart ging snelle kloppen als hij glimlachte en zijn aanrakingen zorgden voor kriebels in mijn maag. De bel haalde me uit mijn gedachten. Ik opende het hokje weer en keek naar mijn eigen spiegelbeeld. Mijn huid was bleek en mijn ogen keken verschrikt. Ik sloeg een paar keer op mijn wangen om mijn kleur terug te krijgen en liep toen de wc's uit. Onderweg kwam ik Eleanor tegen. 'Hey girl,' begroette ze me vrolijk. Ik glimlachte even. 'We want to practise for the mathematic Friday, so every first break we come together in mathematic room,' zei ze. Ik knikte. 'I'll be there,' mompelde ik terwijl ik schichtig om me heen keek op zoek naar Harry. Ik zag hem nergens en liep samen met Eleanor het klaslokaal in.

'Olivia!' Ik draaide me om toen ik mijn naam hoorde roepen. Ik schrok toen ik Louis op me af zag komen. 'You didn't listen,' zei hij terwijl hij tegenover me kwam staan. Hij was een kop groter en torende hoog boven me uit. 'Ik tried, but he didn't want to dump me,' fluisterde ik. 'Try again,' zei hij kwaad. 'You're gonna tell Harry that you quit, understand?' Ik knikte. 'Good!' zei Louis voor hij zich omdraaide en weer wegliep. Ik haalde een keer diep adem en dwong mijn tranen weg. Ik drukte mijn boeken nog iets dichter tegen mijn borst aan terwijl ik naar mijn kluisje liep. 'Finally!' Ik keek op en zag Harry staan. Zijn ogen straalden weer. 'I am really sorry about what happened today. I was way to fast. I will never do it again, unless you ask me to,' zei hij. Ik glimlachte zwakjes. 'Is there something wrong?' vroeg Harry bezorgd en de grijns verdween van zijn gezicht. Ik schudde mijn hoofd en sloot mijn kluisje weer. 'Will you take me home please?' Harry keek me nog even onderzoekend aan en knikte toen. In stilte liepen we de school uit naar zijn auto. 'I promise you I'll never do it again Olivia,' zei Harry toen we het schoolterrein afreden. 'I know,' zei ik terwijl ik naar buiten keek. 'Than please tell me what's on your mind,' smeekte hij. 'I don't want to sing with you anymore Harry,' zei ik zonder hem aan te kijken. 'What?' 'I don't wanna sing with you anymore,' herhaalde ik mezelf. 'Why?' 'It's to fast Harry, I can't take this,' zei ik. 'But you already proved you can,' zei Harry verbaasd. Ik schudde mijn hoofd. 'Just leave it Harry. There's nothing you can change about it,' zei ik. Harry zuchtte diep, maar zei de rest van rit gelukkig niks meer. Toen hij voor mijn huis stopte wenste we elkaar een fijn weekend voor ik de auto uitstapte en Harry vol vragen achterliet.