[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 10

Hou je van me?
(Hij glimlacht lief naar me en ik ben gerustgesteld, voorlopig.)
[Tom PoV]: Nee, Bill. Ik ga niet dood. Niet door redenen die jij denkt. Ik ga pas dood als jij zegt dat je me niet wilt, me haat. Dat zal mijn hart kapotscheuren, en nog eens, tot het miniscule kleine snippertjes zijn. Die snippertjes zullen wegwaaien, tot in de eeuwigheid. Er zal niks van me overblijven, behalve een leeg omhulsel, dat levenslang naar je zal verlangen. Terwijl ik dit soort dingen denk, heb ik soms het idee dat ik ook een lied zou moeten schrijven. Ik denk normaal niet zoals dit, maar nu... Ik glimlach, en Bill lacht terug. Dan gaat Bill naar beneden, en ik zucht diep. Wat dat joch zich soms in zijn hoofd haalt... Ik, dood? Ik maak me er niet druk om en kijk in een spiegel. Ik bestudeer mijn eigen gezicht. Soms is het net alsof ik niet naar Tom kijk, maar naar Bill. Tom, nokken. Ga naar beneden en éét iets ofzo. Ik luister naar mijn gedachten en banjer ook de trap af. Ik zie de jongens aan een tafeltje zitten in het restaurant. "We hebben lasagna besteld, als je dat goed vind?" vraagt Georg, als ik ook zit. Ik knik, en kijk over te tafel heen naar Bill. Bill kijkt terug en ik probeer van zijn gezicht af te lezen wat hij denkt. Maar zijn gezicht is gesloten, en hij kijkt me nog steeds aan. Dan word de lasagna geserveerd, en we vallen aan. Ik ben als eerste klaar en sta op. "Phoe, Tom zit vol. Ik ga naar bed, ik ben echt moe." zeg ik, en neem afscheid. Als ik de trap oploop, voel ik mijn benen zwaar worden. Ik kijk nog even achterom, en zie dat de rest ook aanstalten maakt om naar boven te gaan. Als ik in de kamer ben, kleedt ik me snel uit en schiet in een schone boxer. Ik kruip onder de dekens van het grote bed en even later komt Bill binnen. "Slaap je al?" hoor ik zijn fluisterstem. "Ja. Heel diep." gaap ik terug. Ik grinnik, en Bill kleedt zich ook om. Ik hoor zijn kant van het bed kraken en dan voel ik zijn warme adem in mijn nek. "Wat is er nou met je?" fluistert hij. Ik draai me langzaam om. Bills bijna zwarte ogen glinsteren in het donker en ik haal diep adem. "Bill... Ik denk dat ik iets voor je voel..." breng ik er dan langzaam uit. Even voel ik Bills adem stoppen, maar dan voel ik weer een zuchtje wind. Bill legt zijn wang op die van mij en fluistert in mijn oor: "Je hoeft niet bang te zijn, samen komen we erdoorheen." Ik adem zacht, en dan voel ik Bills lippen op die van mij. Ik ben best geschokt, dit was wel het laatste wat ik had verwacht, maar ik kus terug. Langzaam verandert het in een tongzoen, maar na een korte tijd stoppen we. "Bill?" fluister ik. "Ja?" hoor ik een zachte stem naast me. "Hou je van me?" vraag ik twijfelend. "Für immer, Tom." En ik draai me om. Bill komt tegen me aan liggen en slaat één arm om me heen. De warmte van zijn lichaam voelt aangenaam en ik druk me tegen hem aan. "Ga maar slapen." fluistert Bill geruststellend in mijn oor. Met een brede glimlach en een heerlijk gevoel val ik inderdaad in slaap.