Ulvida? Is it True?

‘Waar is Maquia dan?’ vraagt Keeve, ‘weet ik niet ik vraag wel aan Ann en Ai.’ zeg ik en schreeuw naar Ann en Ai of ze daar is. NEE HIER IS ZE OOK NIET’ krijg ik als reactie terug. ‘volgende even zeggen als je gaat schreeuwen, Ulvida!’ schreeuwt ze in mijn oor. ‘OKE’ schreeuw ik lachend terug. ‘ik wil mee lachen’ zegt Hiroto die over de keukentafel hangt. ‘sinds wanneer sta jij hier’ zegt Keeve. Sinds Ulvida begon te schreeuwen’ zegt Hiroto glunderend. ‘ok dan’ zeg ik en loop met Keeve naar buiten. ‘oh en by the by Maquia is met Zell een stukje lopen hoorde ik, volgens mij ‘krijgen’ ze wat met elkaar’ zegt Hiroto glunderend. ‘oke, dankje’ zegt Keeve. Keeve komt naar me toe. ‘heb jij hem geroepen’ zegt ze tegen mij ‘nee, ik had het niet tegen hem, ik wist niet eens dat hij hier was’ zeg ik en loop naar Ann die ook buiten is. Ik loop naar Ann en vraag waar Ai is, ‘ze is binnen naar Crypto dacht ik’ antwoordt ze. Keeve komt lachend naar ons toe. ‘wat valt er te lachen’ vragen we aan haar. ‘onze vriendin, Ulvida, heeft een oogje op iemand’ zegt ze sneaky. ‘WAT?!’ roepen ik, Ann tegelijk. ‘waar heb je het over’ schreeuw ik er achteraan. ‘nou, hij kwam meteen toen je begon te schreeuwen tegen Ann en Ai’ zegt Keeve. ‘ja, maar ik bedoelde hem niet’ schreeuw ik tegen Keeve. En duw haar weg, waar door ze nog meer begint te lachen. ‘Ulvida geeft nou maar toe’ zegt ze. Ik werd rood, maar door niet die vraag, maar door hoe de jongens die ook buiten zijn naar mij aan het kijken zijn. ‘ZE WORD ROOD’ zegt Ann en springt in mijn nek waardoor we beide in de sneeuw vallen. We lachen erom nouja, lachen, ik lach niet om dat wij in de sneeuw liggen maar hoe de jongens die hier ook buiten zijn, hier wel niet van denken. We staan op en lopen naar de oude schommels in de achtertuin. ‘ik heb allang niet meer op de schommels gezeten nu ik voetbal’ zegt Keeve en gaat op de schommels zitten, ik ga op de schommel naast haar zitten en Ann gaat er bij staan. ‘ik ga jullie duwen’ zegt ze en begint meteen met duwen. De schommels kraken, die zijn al heel oud, ik hoop dat ze me nog houden. ‘schommelen jullie lekker’ horen we iemand zeggen die uit de bosjes komt ‘Maquia, waar was je we zochten je’ zeg ik meteen als ze ons aan kijkt. ‘ik ehmm. Was ehh.’ Ze komt niet verder dan dat ‘was je aan het rondlopen in het bos met Zell?’ zegt Keeve rustig, ‘is niet erg hoor, is toch romantisch, hé ULVIDA?’ ‘huh?’ zeg ik en kijk op van de grond. ‘Ulvida heeft ook een oogje op iemand’ glunderd Keeve. ‘op wie?!’ vraagt ze meteen’ ze kijkt mij aan en zegt dan ‘op Hiroto’ zegt ze lachend en valt achterover van de schommel af. ‘Auw’ zegt ze en lacht nog harder. Ann die er achter stond, viel ook om. En lachend liggen ze in de sneeuw. ‘ok, ik krijg het koud’ zeg ik en ren naar binnen. Soms wordt je gewoon.. ja.. hoe zeg je dat.. zat van ze. Ik duw de deur open en ren naar me kamer. ‘is ze nou boos op ons’ zegt Keeve ‘NEEJ, ben je nu gek’ ze is nooit boos op ons’ zegt Ann. ‘ja maar eens kan de eerste keer zijn’ zegt Keeve, ze is nu niet meer zo lacherig meer bezorgd. Keeve rent naar binnen en gaat naar mijn kamer. Ik sta op het balkon van me kamer ‘heey, Ulvida ben je van het uitzicht aan het genieten’ zegt Keeve tegen me. ‘ja, ben aan het kijken naar de besneeuwde bomen, in de winter kun je niet veel doen’ zucht ik, ik draai me om en zie dat Hiroto in de deur opening staat te lachen. ‘Hiroto flikker op’ schreeuw ik en hij rent weg. ‘wat een irritante captain hebben we’ lacht Keeve en gaan op bed zitten. ‘het spijt me dat ik ’t rond schreeuwde, ik ben zo’n iemand die meteen zegt wat er in me opkomt en dat was dus iets’ zegt ze ik kijk in haar ogen en zie dat ze het meent ‘is niet erg hoor, ik kan niet boos zijn op mijn vriendinnen’ zeg ik en kijk voor me uit. ‘zal Hiroto het hebben gehoord’ vraag ik. ‘ik denk het wel, sorry’ krijgt ik als antwoord’ nou lekker dan, denk ik in mezelf. ‘ik ga wel vragen en als hij het weet leg ik het hem allemaal uit ok?’ zegt ze. ‘ok’ zeg ik opgelucht.