015

Draco pov,

Ik was met mijn vader mee gegaan naar het feestje van het Ministerie, ik verwachtte dan ook niet dat er iets leuks ging gebeuren met al die oude mensen. Ik zuchtte en nam nog een slok van mijn drinken. Ik leunde op de bar toen er een meisje verscheen op het podium. Ik herkende haar, het was niemand minder dan Lily Ambrosius. Ze had een jurkje aan wat verschillende kleuren had, maar het viel vooral op omdat bijna iedereen hier in donkere gewaden was gekleed. Terwijl ze zich stond voor te bereiden liet ik mijn ogen over haar lichaam heen glijden. Ik moest toegeven zag er nog steeds goed uit, tot mijn spijt had ze iets met die Diggory. Ik had me eigenlijk voor genomen om haar de mijne te maken, want ze viel op bij mijn vader. Omdat ze natuurlijk familie was van Merlin Ambrosius. Toen mijn blik bij haar gezicht was, kruisde haar blik en de mijne. Ze glimlachte ff naar me en de schijnwerpers werden op haar gezet. Na mijn verbazing ging ze geen saai liedje zingen, maar een vrolijk en nieuw liedje. Daar moest ik me eigenlijk ook niet om verbazen, ze was zowat altijd vrolijk. Terwijl ze daar zo stond te zingen pakte ze iedereen in met haar lieve stem en haar uiterlijk. Ik moest eerlijk zijn ik kon mijn ogen ook niet van haar afhouden. Ze was prachtig, en al mijn woeden over haar en Diggory ebde weg, of dat het niets was. Ik wist dit ik haar de mijne zou maken, op alle manieren die je zou kunnen bedenken. Toen ik haar lippen voelde op de mijne in die kast, wist ik dat ik me aan haar had overgegeven. Ik voelde weer hoe haar fruitige geur me bewelmde en zich door mijn neusgaten naar binnen drong. Haar lichaam tegen de mijne, haar haar dat kriebelde aan mijn armen die om haar middel lagen. En toen ik met mijn hoofd op haar schoot lag, liet ze een vinger over mijn kaaklijn glijden, die tinteling die ik voelde wilde ik niet kwijt raken. Het gevoel was geweldig, gewoonweg abnormaal. Ik had nog nooit zo iets gevoeld, ik smakte naar meer. Naar haar tedere lippen, haar prachtige groene ogen en haar vrolijkheid. Maar waarom moest ze nu met die Diggory hebben, wat had hij wat ik niet had? We zijn beiden populair, vooral bij meiden, alleen ik ben een arrogante zak en hij is de stille janus. Ik wilde haar zo graag, dat ik me nu kon inhouden en haar niet besprong, was een wonder.

Het nummer was afgelopen en Lily bedankte nog het publiek, toen liep ze de trappen af. Ze liep richting de vader van Diggory en zo'n vuile Weasley. Ik begrijp ook niet waarom hij hier werkt, die bloed verrader. Ze had even staan kletsen en kwam toen mijn kant op. Haar heupen wiegde op de muziek en ging met haar hand door haar haar. Ze bestelde een drankje en kwam toen naast mij staan. 'Hey Draco.' zei ze en haar lichtroze lippen bewogen sensueel toen ze de woorden uitspraken, met moeite antwoorde ik terug. Ik moest mezelf vermannen, ik moest mijn charmes in zetten. 'hey Lily.' Ik wilde haar niet over rompelen of haar afschrikken, dus hield ik het maar in het begin formeel. Ze moest me eerst vertrouwen en dan kon ik wat met haar gaan flirten. Meisjes zijn niet zo moeilijk om te bereiken, je moet gewoon weten hoe. Ze keek naar me en gaf me weer zo'n prachtige glimlach. 'Wat brengt jou hier, Draco?' vroeg ze en nam een slok van haar drinken. 'Mijn vader wilde me hier mee naar toe nemen, zodat ik kon zien wat mijn werkplek voor later zou zijn. Maar ik ben hier natuurlijjk wel vaker geweest.' vertelde ik. 'aha, dan begrijp ik het. Ik denk al, wat doet zo'n feestbeest nu op zo'n saai feestje.' zei ze en grinnikte. 'feestbeest?' vroeg ik haar en grijnsde. 'Je weet best wel wat ik bedoel. Weetje ik vind het hier maar kil en donker. Het is hier natuurlijk ook mooi, maar alles is gemaakt van zwart kleurig marmer. Het geeft een beetje een strenge en donkere sfeer. Ik zou hier niet willen werken, niks tegen de mensen die hier werken. Ik heb vooral respect voor hen, maar deze plek geeft me nare gevoelens.' Zei ze en wreef voor de nadruk over haar armen. 'ja, dat moet ik toegeven, hier word je niet echt vrolijk van, maar van jou liedje wel.' zei en gaf haar een scheve glimlach. 'thanks, Draco.' zei ze en gaf me een stomp tegen mijn arm. 'waar was dat voor nodig?' vroeg ik en wreef over de plek waar ze me net stompte. 'ach, je hoeft niet met zo'n puppy ogen te kijken, zo hard deed ik het ook weer niet.' lachte ze en ze keek in het rond, waarschijnlijk opzoek naar Digorry. 'Waar is je vriedje? Ik had verwacht dat hij ook met zijn vader zou mee komen.' zei ik en ze keek me weer aan. 'Ow, Cedric is ziek, hij moest van mij maar uitrusten. Hij doet ook veel te veel.' zei ze en je kon de bezorgdheid door haar stem horen klinken, Lily zou voor je zorgen en je niet in de steek laten. 'Dan wens hem maar beterschap.' zei ik, ik meende het niet echt, maar zo bouw ik natuurlijk meer vertrouwen op. 'Dat had ik nooit verwacht van een Malfoy, dat ze om andere geven.' zei ze en trok een wenkbrauw op. 'Ik heb ook gevoelens.' zei ik en keek weg van haar lieve ogen. 'Sorry, Draco. Ik maakte maar een grapje. Ik krijg het echt warm hier, zullen we ff naar een plek gaan waar wat minder mensen zijn?' vroeg ze en keek zoekend in het rond naar een plek waar het minder druk was. Een plan vulde mijn gedachten, ik pakte haar bij haar hand vast en trok haar mee. 'Ik weet wel een plek waar we heen kunnen.We kwamen uit in het kantoor van mijn vader, het was hier rustiger en we waren hier alleen.