[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 8

Stoppen.
(Nee, Tom! Stoppen nu met die rare gedachten! Ik ben toch niet echt verliefd aan het worden, hè? Vraag ik me geschrokken af.) [Tom PoV]: Ik zeg onderweg helemaal niks, totdat Georg en Gustav op het maffe idee komen om te gaan ganzebroden. "Doe je ook mee, Tom?" vraagt Bill aan me, en ik knik. We gaan met z'n vieren aan een tafel zitten en ik mag beginnen. Ik gooi 10. "Scheisse! 3 plaatsen terug." vloek ik, en zet mijn poppetje terug. Na mij mag Bill, en zijn poppetje komt één plaats achter de mijne te staan. Georg en Gustav gooien allebei 11, en staan nu voor mij. "We halen je in, Tommieboy!" juicht Georg, en ik grijns. Ik gooi met de dobbelstenen en dat is dan mooi 12! "Ik zie het." zeg ik sarcastisch, en zet mijn poppetje vooruit. Ik lach hard als de anderen 4 of 5 gooien. "Tom is the man!" grijns ik, en gooi nog eens. 7, kan ik mee leven. Hé, dat rijmt. Ik grijns om deze gedachte. "Waar grijnst gij om, oppermafkees?" vraagt Gustav melig. Ik haal mijn schouders op. "Binnenpretje." Uiteindelijk win ik natuurlijk, en het begint een ebetje donker te worden buiten. Hoe laat is het? Vraag ik me af en kijk op mijn mobiel. half 7 pas. Dan bedenk ik dat ik dat Mandy nog op een antwoord wacht. Ik open een nieuwe sms. 'Ben nu op weg naar NL. Waar woon je? Tom.' staat er simpel in. Nonchalant, maar toch geïnteresseert. Ik doe mijn mobiel weer in mijn zak en ga weer naast mijn raam zitten. Na een paar minuten voel ik mijn mobiel trillen. Ik pak hem en zie een smsje. 'Cool! Ik woon in NL en ik ga naar het concert! Xx Mandy.' staat erin. 'Misschien zie ik je wel, waar zit of sta je?' sms ik terug. Nu krijg ik niet meteen een reactie en ik kijk naar de langskomende mensen massa, we zijn er waarschijnlijk bijna. Ik heb gelijk, want na ene tijdje stopt de bus. Voor een hotel, genaamd 'De Gouden Hoek' stappen we uit, vermomd, met grote zonnebrillen op. Snel lopen we naar binnen en we chekken ons in. We krijgen 3 kamers toegewezen, en Bill en ik moeten op één kamer. Dat doen we altijd, maar kan ik er wel tegen nu? Vraag ik me af, terwijl we naar boven lopen. Een tweepersoonsbed. Ja, natuurlijk, waarom niet? denk ik sarcastisch. Bill begint zijn spullen uit te pakken en in de kasten te stoppen. Ik haal mijn broeken uit mijn koffer en vouw ze op. Ik leg ze naast Bills spullen in de kast, en mijn shirts hang ik op. Bill port me in mijn zij. "Ga je me straks vertellen wat er nou met je is?" Hij kijkt me vragend aan en ik haal mijn schouders op. Ik weet het niet. Ik weet het echt niet, Bill.