[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 7
Oke, deel 7 dan maar alweer! Vanaf nu heb ik gewoon 2 WEKEN om me compleet op dit verhaal te concentreren <3
Tour!
(Ik race nog even naar boven, gooi al mijn spulletjes in een tas en doe nog een zwart leren jack aan.)
[Tom PoV]: Bill komt naar beneden in een van zijn leren jacks. Zijn kledingkeuze is vandaag, net zoals altijd eigenlijk, weer... perfect. Hij glimlacht en pakt zijn koffers op. "Lets go!" zegt hij, en mam doet de voordeur open. Voor me loopt Bill met zijn koffers te slepen en ik klos er achteraan. De bus komt net de straat in als we klaarstaan. Ik hoor Bill de anderen vrolijk begroeten als hij in de bus is. "Hè, tijd niet gezien!" begroet ik Gustav en Georg. Georg slaat me op mijn schouder en zegt met een hoog stemmetje: "Goh, Tom! Je word steeds maar groter!" Ik schiet in de lach en zeg: "Ja, fijn, oma. U word ook steeds kleiner." en ik lach nog harder, terwijl Georg met me meelacht. Ik berg mijn koffers op en plof op mijn gebruikelijke plekje neer. Ik kijk uit het raam en Bill komt naast me zitten. "Tom, vertel het me nou. Ik wéét dat er iets is. Je weet toch dat je me alles kan vertellen?" fluistert hij naar me. Nee, Bill. Dit kan ik je niet vertellen. Nog niet, in ieder geval. Dus ik haal mijn schouders op. "Spanning." fluister ik terug, en ik zie dat Bill me niet gelooft. Hij fronst zijn wenkbrauwen en dan kijk ik weer weg. Ik zie de weilanden en bergen langsschieten, maar ik besef het bijna niet. "Oké, Tom. Je doet zo down, wat is er aan de hand?" vraagt Gustav dan plosteling. Begint hij nu ook al? "Er is helemaal niks! Waarom wilt iedereen dat toch weten? Ik ben helemaal niet down!" reageer ik. Meteen weet ik dat het te heftig was. "Ik ben gewoon een beetje zenuwachtig." zeg ik daarna zachter, en de jongens knikken begrijpend, maar wel met een ongelovige blik in hun ogen. Dna voel ik dat Bill me een bemoedigend klopje op mijn hand geeft. De kriebels gíéren door mijn lichaam, als hij zegt: "Ik ben er als je erover wilt praten, Tom." Dan trekt hij zijn hand weer terug en gaat recht zitten. Ik kijk nog even naar mijn hand en daarna weer snel naar buiten. Ik voel dat mijn wangen een beetje rood worden, en draai me zover mogelijk weg. Soms tikt Bills knie tegen mijn been, en dan voel ik alweer de onverdraagbare warmte in mijn buik. In de weerspiegeling van het raam zie ik Bill. Als ik niet beter zou weten, zou ik zo kunnen zeggen dat hij een god was... Nee, Tom! Stoppen nu met die rare gedachten! Ik ben toch niet echt verliefd aan het worden, hè? Vraag ik me geschrokken af.
Reageer (4)
Maar Tommi, je BENT verliefd <3
1 decennium geledenik kan gewoon geen reacties plaatsen daar is dit verhaal te mooi voor
1 decennium geledenTom is verlieft
1 decennium geledenhihihih
x.
Oww Jawel Tom je bent wel verliefd aan het worden:P
1 decennium geledenEn ik ook op deze ongelofelijk goeie quiz
Zeg je wanneer er vervolg is?
-XxX- Maxime