-005 (standpunt Niall Horan )

Zayn stapte met zijn zwart haar nog steeds naar boven gezet en een pet ,De auto voorbij . Mijn handen begonnen te trillen , ik wilde hem uitkafferen , hoe kon hij dit ons aan doen . Het touw rond mijn handen schuurde hard , het zweet op mijn voorhoofd liep langs ze zijkant naar mijn mond . ‘well what we’ve got here!’ Zei hij op een minachtende toon , zijn kin hoog in de lucht naar Adri starend met van die kleine glinsteringen in zijn ogen . Ik voelden het vanbinnen hellemaal begon te brande van woede , Hij mocht niks met Adri doen ! Zayn begon Lux te jammeren , haar gezichtje klaarde hard op toen ze het zwarte haar herkende . Ik wou haar tegen houden maar ze liep al naar hem toe , Zayn duwde Met zijn hand hard op het kleine blonde hoofdje van Lux die vervolgens op de grond viel en hard begon te schreeuwen . ‘Zayn you fool , you …..!’ begon ik heel hard te schreeuwen , hoe kon hij zelfs Lux niet op een normale mannier behandelen . ‘ooh Niall , you came back ? How nice !’ Hij stak zijn hand naar me uit en woelde door mijn haren , zijn sarcastische toon beviel me niet . Jonas greep me vast en duwde me vooruit langs een grote groene deur met allemaal kogelgaten waar verschillende ogen te zien waren . Het gekraak van de deur verschrikte de mensen die er achter stonden te luren . Ik probeerde tegen te spartelen , terug te draaien , weg te rennen van hier , want ik wist wat er allemaal ging gebeuren . De mooie bruine ogen van Adri keken me kwaad aan , bezorgd maar woest . Verdrietig keek ik terug , kon ik maar iets doen ! De zandige grond onder mijn voeten waaide op door mijn gespartel . ‘who’s there!’ Mijn ogen werden groot , ik kende deze stem , te goed . Ik zocht elk hoekje af van de kale fabriek . Ergens helemaal vanachter zat een schim op een stoel , niet ziend wie het was doordat het zo donker was. Dichter en dichter kwamen we bij degene die ik dacht dat het was , een bruinharig iemand , fijn , bleek , bekend gezicht kwam tevoorschijn uit het donkere . ‘Liam ?’ Zijn ogen gingen open , maar ze waren niet normaal bruin , ze waren wit , aangevreten door etter , vies . ‘liam what happend ?’ ‘Niall !’ Hij probeerde me te vinden door zijn armen armzalig voor zich uit te steken . Mijn ogen volgde elke beweging die Liam deed , hij was ziek , goed weg in ieder geval . ‘niall !’ zei hij wanhopig , hij zette een paar stappen in mijn richting , strompelend , struikelend , gehandicapt . Ik strekte mijn hand uit naar zijn gezicht , probeerde hem aan te raken maar werd al snel weggetrokken door Jonas die lachte op een nep medelijdende toon met Liam . Een woeste blik wierp ik naar Jonas en wou terug naar Liam lopen die verschrompeld , bang , in een hoekje zat , hij kon niets zien , hij was blind .