-003
‘we need to leave now!’
Niall greep wanhopig mijn hand vast , zijn sterke grote hand trilde en zweette , Zijn lichaam gaf hevige schokken , uit zijn mond kwam slijm . Verbaast en hulpeloos keek ik naar een jongen die waarschijnlijk aan het doodgaan was . Ik trok mijn hand niet uit de zijne , hield het stevig vast en fluisterde geruststellende woorden tegen Lux die trillend naast me zat . Ze was nog nooit zo bang geweest , zo bang geweest om deze ene jongen te verliezen . Dit kon ik niet maken , hem zo laten liggen , laten lijden . Ik greep zijn beide armen vast en sleurden hem mee naar de douchecabines van het grote stadium . Het rook er verschrikkelijk , normaal vermeide ik deze plek , kalk en pis werden er vermengd met andere onaangename geurtjes . Met trillende handen deed ik het T-shirt over zijn hoofd , niet wetend of hij eigenlijk wel iets doorhad . Het water klokte in zijn keel , voor de zoveelste keer probeerde ik hem drinken te geven , deze keer slikte hij het ook door , opgelucht dat niall er naartoe sleuren al gelukt was deed ik zijn broek uit , zijn zwarte boxers liet ik aan . Door geschuifel achter me werd ik uit mijn concentratie gehaald , Lux stond met grote ogen vol tranen in de deuropening . Terug gefocust op Niall die met ogen dicht hellemaal stil lach op de grond , begon ik met het laatste beetje water zuinig zijn gezicht te wassen , zijn schouders buik en benen . Met het kleine beetje zeep begon ik zachtjes zijn lichaam te masseren en gaf nog een hevige schok , geen idee of dit nu in godsnaam ging werken . Toen de korsten bloed van zijn gezicht waren en het vuil zag hij er veel beter uit .
Na dagen elk uur een koude , frisse lap op Niall’s voorhoofd te leggen , hem eten en drinken geven , hem geruststellen dat het goed kwam . Hij sliep lange stukken van de dag en was wakker op de meest ongepaste momenten , Ik lag naast hem altijd met een hand op het ijzere geweertje , als er nu eens een gekke komt , iemand eng die alleen maar kwaad doet . Lux sliep tussen ons in , gewikkeld in een warme deken . Na een week verscheen er voor het eerst een kleine glimlach op zijn gezicht toen hij zag dat ik naast hem lag . Hij tilde zijn warme hand op en hield die van mij vast , de hand trilde niet meer , zweette niet meer . Ik kneep er zachtjes in , geruststellend , troostend . Het komt wel goed .
Reageer (1)
Omggg Je moet verder! Je kan echt mooi schrijven!
1 decennium geleden