The Beginning

Ik wordt wakker in een stoel, om me heen is het donker en ik hoor vader met zijn assistent praten. Opeens is het stil en komt Vader aan lopen ‘het spijt me dat het lang duurde Ulvida’ zegt hij en gaat achter me staan. ‘schrikt niet, in deze spuit zitten spierversterkers, ze maken je sterker zo kun je de ultieme schoten doen om de andere scholen te vernietigen’ zegt hij. Ik had niet eens de kans om wat te zeggen of hij gaf me de spuit al. ‘auw’ zeg ik, maar hij zegt ‘trek je er niets van aan’. ‘het doet maar even pijn, het gaat wel over zegt hij erna’. Die woorden bleven in mijn hoofd rondspoken. ‘je kan gaan, maar het is het beste dat je even gaat liggen je spieren zijn er even slap van geworden’ zegt hij. En hij doet de lampen aan. ‘moesten die lampen nou echt uit vader’ zeg ik. ‘ja, ik wil niet dat je flauwvalt van die spuit’ zegt hij en liep weg. ‘nou dan zelf maar naar de deur lopen’ zeg ik tegen me zelf. Bij de deur krampten mijn spieren in een, ik kon niks meer, alleen maar kermen van de pijn. De deur ging open, Hiroto kwam er aan. ‘gaat het wel’ vraagt hij. ‘nee, niet echt ik heb erge spierpijn.’ Antwoord ik op zijn vraag. ‘leun maar op mijn schouders ik breng je wel naar je kamer.’ Zegt hij en grijpt naar mijn middel. ‘Normaal hoef ik geen hulp maar dit is anders’ denk ik in mezelf. ‘gelukkig is je kamer toch zowat om de hoek, dat scheelt dan nog’ zegt hij om me gerust te stellen, eerlijk gezegd wordt ik er niet echt rustig van, ik wil dat die pijn weg gaat! Bij de kamer aangekomen zit Keeve me al op te wachten ‘Keeve kun je even die deur open doen, ik heb me handen nogal vol’ zegt hij tegen Keeve. ‘wat heeft ze dan’ ‘erge spierpijn’ zeg ik voor dat Hiroto zijn mond open kan doen. Keeve doet de deur open en gaat aan de kant zodat wij er door kunnen. ‘ik leg je wel op bed neer dan kan je uit rusten, we halen je wel op voor het eten ok?’ zegt hij. Ik wil net antwoorden of hij lacht al, ‘ik kan zelf wel naar de keuken hoor’ zeg ik, ik zie de lach van zijn gezicht afgaan. ‘straks gebeurd er iets ergs’ zegt hij nog ‘nee er gebeurd écht niets hoor’ lach ik door de pijn heen. ‘oke, we laten je met rust, kom Keeven we gaan trainen met het team. Ze gaan weg. ‘oh, eindelijk, hoe kan ik ze nou vertellen dat ik spierversterkers krijg van Vader dan denkt het team dat ik geen vertouwen heb in hun om mezelf sterker te maken’ spookt de hele tijd in mijn hoofd af. Er wordt op de deur geklopt. ‘wie is het’ vraag ik. ‘ik ben het Vader’ zegt hij en komt binnen. ‘ik mag vast wel binnen komen of niet’ vraagt hij, ‘nou je staat al binnen’ binnen zeg ik. ‘ik hoorde van Hiroto dat je erge spierpijn had, is het niet?’ vraagt hij alsof hij denkt dat ik het tegen hem heb gezegd. ‘als je maar weet dat ik niets tegen Hiroto zei’ zeg ik beschermend. ‘dat zeg ik ook niet, doe maar rustig, ze komen het toch niet te weten maar je krijgt wel meer dan één spuit, het zal minder pijn doen, dat beloof ik je’ zegt hij en loopt weg. ‘nou, daar heb ik wat aan’ zeg ik tegen mezelf.