Hoofdstuk 6

Kiros P.O.V.
Ik wist dat ik weg moest, weg van Yu, weg van mijn gebroken hart, weg van alles. Maar waar moest ik heen? Wat als de zon op kwam? Ik wilde niet dat mijn fans me zo zagen, met een koffer, lopend door de straten van Berlijn, opzoek naar onderdak, zonder Strify, Shin, Romeo of … Yu.
Uiteindelijk bereikte ik het park, en ging daar op een bankje zitten. Het was de beste plek die ik kon bedenken. Ik staarde naar de sterren en begon ‘Escape to the stars’ te zingen. “Escape to the stars, feeling so free, just you and me…” Ik voelde een traan over mijn wang rollen. “Just Yu and me.” Herhaalde ik, maar dit keer bedoelde ik ‘you’ anders.
Ik zuchte en staarde voor me uit. Iemand liep door het park, mijn kant op. “Wie loopt er zo laat nog in het park?” Mompelde ik tegen mezelf. Op het moment dat de schim dichterbij kwam herkende ik hem. Ricky Breitengraser, ik kende hem van tv. Hij zag er altijd goed uit, en was redelijk knap. Ik giechelde om mijn eigen gedachten en schrok toen ik opeens een stem hoorde. “Hey.” Ik keek op en zag dat Ricky nu voor me stond. Op tv was hij al knap, maar nu hij voor me stond, in het licht van de maan, leek hij nog knapper. “Erm… Hey. Ik ben…”
“Kiro, van Cinema Bizarre. Toch?”
“Ja.”
“Ik ben…
“Ricky.”
“Ja.” We lachten en Ricky ging naast me zitten. Zijn ogen vielen op mijn koffer en hij keek me verbaasd aan. “Waarom heb je die koffer bij je? Wat doe je überhaupt zo vroeg in het park?”
“Lang verhaal, en dat laatste kan ik ook aan jou vragen.” Zei ik, en glimlachte even. “Ik werd vroeg wakker, en kon niet meer slapen.” Ik twijfelde even, maar besloot toen te vragen wat ik wilde vragen. “Luister, ik kan nu niet terug naar Strify, Shin, Yu en Romeo. En ik vroeg me af of ik misschien… Bij jou kon slapen?”
“Tuurlijk, ik heb nog wel een kamer vrij.” Van blijdschap omhelsde ik hem. Toen ik besefte dat ik hem alleen maar van tv kende liet ik los, bloosde, en keek naar de grond. Ricky glimlachte en ik schrok toen ik zijn armen om me heen voelde, maar op de een of andere manier voelde het net alsof Yu me omhelsde, alsof ik hem al jaren kende. “Kom.” Zei hij, en stond op. Hij stak z’n hand naar me uit en lachte. Ik pakte z’n hand en stond ook op. Ik was mijn verdriet en Yu helemaal vergeten.
Opeens voelde ik Rickys arm weer om me heen en hij drukte me dichter tegen hem aan. Ik schrok toen ik z’n lippen op die van mij voelde, maar sloot m’n ogen en zoende terug. Hij drukte me weer weg en keek me aan. We glimlachten naar elkaar. Ik keek hem een beetje verward aan, maar voelde me goed. Was Ricky mijn ware liefde?

Yus P.O.V.
Het was 3 uur geleden. Buiten zag ik het eerste morgenrood. Kiro was nog steeds weg, net als Strify en Shin. Ik staarde naar de muur en begon te denken aan mijn gevoelens voor Kiro. Op het moment dat ik Kiro had gezoend, voelde ik me raar, en happy. Wanneer ik Strify zoende of hem zelfs ook maar aanraakte, voelde ik me ook raar, maar op een andere manier. Ik snapte mijn eigen gedachten niet meer, was ik nou wel, of niet verliefd op Kiro? Ik liep naar de keuken, om wat water in mijn gezicht te gooien, toen ik opeens de achterdeur hoorde opengaan. “KIRO!” Ik rende naar de achterdeur en bleef stilstaan toen ik zag dat het Shin en Strify waren. Ik keek bezorgd van Shin naar Strify, die zijn hoofd schudde. “Kiro... Waar ben je?” Fluisterde ik tegen mezelf.