Hoofdstuk 3

‘The one I want tonight…’

Shins P.O.V.
De stilte in het publiek was bijna pijnlijk. Ik stapte achter mijn drums weg en stond op het punt om naar Kiro te lopen. Maar Strify hield me tegen. “We kunnen niet allemaal het podium af.” Fluisterde hij. Ik keek naar Yu en Romeo die het publiek probeerden gerust te stellen. Ik trok me los uit Strifys greep en liep backstage. Strify keek me geïrriteerd na. Ik begreep niet waarom hij zich geen zorgen maakte.
Backstage was Kiro nergens te bekennen, dus liep ik naar de kleedkamers. Ik liep door de gang, naar Kiros kleedkamer. “Kiro?” Ik klopte aan, maar kreeg geen antwoord. Ik opende de deur en keek om de hoek. Het licht was uit, en er leek niemand te zijn. Ik liep terug, en begon me zorgen te maken. “Kiro!?” Ik merkte dat mijn stem paniekerig begon te klikken.
Ik liep de wcs in en gooide wat water in mijn gezicht. ”Kom op Kiro, waar ben je?” Fluisterde ik. Ik hoorde Strifys stem door de wcs galmen: “Your my obsession, my fetish, my religion.” Hij zong zonder begeleiding verder. “Damn!” Ik schopte tegen de wasbak aan en voelde tranen in mijn ooghoeken. Ik moest weten waar Kiro was. Opeens hoorde ik een zacht gesnik vanuit 1 van de wcs komen. “Kiro?” Ik klopte op de deur.
“GA WEG!”
“Waarom? Kiro, ik ben het. Shin.” De deur klikte open en ik slaakte een zucht van opluchting. Kiro liep de wc uit en omhelsde me. Hij kroop weg in mijn schouder en ik probeerde hem te troosten door hem voorzichtig over zijn rug te wrijven. Kiro snikte en kroop weg in mijn schouder. Zijn gesnik werd langzaam minder. Hij keek me aan, zijn make-up was uitgelopen en zijn haar zat door de war. Ik wist niet wat ik moest zeggen en was bang om hem pijn te doen. Ik begon zacht ‘Are you crying’ te neuriën. Kiro sloot zijn ogen en leek ervan te genieten dat iemand hem kwam troosten.
Ik stopte en keek even naar Kiro, die nu half lag te slapen. “Ga je weer mee naar het podium?” Vroeg ik, nadat ik wat uitgelopen make-up had weggeveegd. Kiro keek me aan en schudde zijn hoofd. “Ik kan het niet.” Ik aaide zijn haar. “En al die fans dan?”
“Het spijt me… Maar ik kan het echt niet.”
“Maar… Wat is er dan mis?”
“Ik… Ik…” Kiro begon weer te huilen en kroop weg in mijn schouder. “Kom.” Zei ik voorzichtig en ik nam hem mee naar zijn kleedkamer. We gingen op de bank zitten en Kiro omhelsde me en bleef huilen. “Kiro. Vertel me dan tenminste wat er aan de hand is.”
“Ik… Ik ben verliefd…” Zei hij. Ik keek hem vragen aan, wat had dat met ons optreden te maken? Opeens herinnerde ik me, dat vlak voordat Kiro het podium was afgerent, Yu, Strify had gekust. Normaal kuste hij Kiro altijd. Ik begon me opeens af te vragen waarom Yu dat dit keer niet had gedaan. “Op Yu.” Fluisterde ik en Kiro knikte voorzichtig. Ik stond op en legde Kiro, die nog steeds huilde, op de bank. Ik liep zijn kleedkamer uit en sloot voorzichtig de deur achter me.
Toen ik het podium op liep begon iedereen te juichen, maar toen ze zagen dat ik zonder Kiro was, vielen ze weer stil. Ik wenkte Strify op naar me toe te komen en hij drukte de microfoon in Yus hand. “Erm… Hi?” Zei Yu, waarop het publiek begon te juichen. Strify liep naar me toe. “Wat!?” Zei hij, nog steeds geïrriteerd, omdat ik niet naar hem geluisterd had. “We moeten de show een andere keer doen ben ik bang.” Zei ik. Hij zuchtte en knikte. “Er is iets serieus mis met Kiro. Of niet?” Vroeg hij. Ik knikte. Strify liep het podium weer op en ik draaide me om, om terug te lopen naar Kiros kleedkamer.

Yus P.O.V.
Ik zwaaide naar de fans en liep het podium af, en meteen door naar Kiros kleedkamer. Ik moest weten wat er met hem aan de hand was. Ik hoorde dat Shin ‘Are you crying’ aan het neuriën was. Ik glimlachte even en klopte toen voorzichtig op de deur. “Wie is daar?” Vroeg Shin. Ik hoorde Kiros gesnik en ik opende voorzichtig de deur. “Ik ben het.” Zei ik voorzichtig. “Het is misschien beter als je even weggaat.” Zei Shin. “Oh, ok.” Ik draaide me om en liep de deur uit. Kiro hield er altijd van om uit te huilen bij mij, waarom nu niet? Ik liet me zakken en ging tegen de muur, naast de deur aanzitten. Strify liep langs me, en keek naar me. “Moet je niet naar Kiro?” Vroeg hij. Ik sloeg een hand voor m’n hoofd. “Shin zei dat het misschien beter was als ik even wegging.” Zuchte ik. Strify zakte naast me neer. “Waarom?”
“Geen idee. Ik weet niet eens wat er met hem aan de hand is!” Zei ik, boos en verdrietig. Ik voelde een traan over m’n wang stromen en veegde hem weg. Strify zuchtte en stond op. Hij liep naar de deur en klopte. “Ja?” Hoorde ik Shin zeggen. Strify opende de deur. “Mag ik binnen komen?” Vroeg hij, daarna liep hij naar binnen. Wat? Had Shin geknikt of zo? Waarom mocht Strify wel naar binnen? Ik liet mijn hoofd op mijn armen zakken. Wat had ik verkeerd gedaan? Strify kwam weer naar buiten lopen, samen met Shin. “Yu,” ik hoorde dat Shins stem ernstig klonk. “Kiro wil met je praten.” Ik kwam omhoog en veegde m’n tranen weg, opgelucht dat Kiro met me wilde praten. Ik liep zijn kamer binnen, en sloot voorzichtig de deur. Kiro staarde naar 1 punt en keek niet op toen ik binnenkwam. Ik deed mijn best om niet te huilen. Ik voelde spijt, al wist ik niet waarom. Ik had het gevoel dat dit mijn schuld was, waarom wilde hij anders niet met me praten? “Hey.” Zei ik voorzichtig.
“Hey.”
“Wat is er mis?” Kiro ging wat rechterop zitten. “Mijn hart is toch al gebroken,” begon hij. Ik bedacht me opeens dat, vlak voordat Kiro het podium was afgerend, ik Strify had gezoend en er schokte iets door me heen. “Dus ik kan het maar beter meteen zeggen,” ging Kiro door. “Yu, ik ben verliefd op je. Ik probeerde het te verzwijgen, omdat ik niet wilde dat mijn liefde voor jou het einde van de band werd. Maar hoe meer ik het verzweeg, hoe erger mijn liefde werd en hoe meer ik begon te dromen. Over jou, maar ook over de eenzaamheid die ik zou voelen als je me niet leuk vond. Ik hield vast aan 1 ding, en dat was de kus die je me altijd gaf op het podium. Dat was mijn laatste beetje hoop… Die hoop is nu weg, en mijn hart gebroken.” Zei Kiro en hij probeerde niet te snikken. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik had Kiros hart gebroken, zonder het zelf te willen. Ik voelde tranen in mijn ogen, op het moment dat ik dacht aan Strify. Ik wilde Kiros hart niet breken, ik wilde Kiro weer vrolijk zien, zoals hij altijd was. Maar op het moment dat ik iets met Kiro zou nemen, zou mijn eigen hart breken. Ik wilde Strify.