Hoofdstuk 2

Pas als ik me aangekleed heb kijk ik naar wat ik aan heb. Het is oranje en rood, de juiste outfit! Blijkbaar heeft mijn moeder niet gekeken wat ze me in mijn armen duwde, want ze heeft een enorme hekel aan deze kleding set. Waarom? Dat weet ik niet.
Misschien omdat het wat uitbundig trainer-achtig is. Oké, ik beken: Het is een beetje uitbundig. Een warm T-shirt met daaronder een oranje rokje en met een capuchon. En met daaronder nog een warm T-shirt. En dat allemaal in de kleuren van een Charmander, mijn lievelings pokémon.
‘Elyon!’ Roept mijn moeder van beneden. Oops, ik heb een beetje staan dromen voor een spiegel, te verliefd op mijn outfit om door te hebben dat ik haast heb! En dat op deze dag! Een dag waar ik al weken wakker van lag, waar ik zo naar uit keek.
De dag dat ik een trainer zou worden. Een pokémon-trainer! EINDELIJK!
‘Sorry, sorry!’ Mompel ik terwijl ik de trap af vlieg en aan tafel schuif voor een paar slokken melk en een broodje.
‘Je tas staat daar! Weet je zeker dat je all-… Natuurlijk… ik heb hem je zien in pakken en ik heb hem nagecheckt.’ Mijn moeder blijft maar ijsberen. Ik wordt er misselijk van.
‘Mám! Rustig! Alles komt goed! Als ik iets mis koop ik dat bij en bel ik je. Ik heb toch genoeg geld op mijn credit kaart staan? Nou dan. Ik heb een eeuwigheid hier voor gespaard, verpest het nou niet door zo bezorgd te doen,’ zucht ik.
‘Het is al goed! Het is al goed! Ik moest je trouwens de verontschuldigingen van je vader geven, hij heeft het druk en is al op zijn werk. Maar hij heeft een klein cadeautje voor je achter gelaten… ‘ Mijn moeder wijst naar een klein doosje naast mijn bord. Verbaast open ik het.