[Twincest] Kaulitz: Wel of Niet? [Twincest] 1

Lets start.
[Bill PoV]: Ik lig op mijn bed, naar de foto van een kleine Tom en een kleine Bill te kijken. We waren nog zó klein, maar ik herinner me elk detail van die dag nog. Eerst waren we naar het strand gegaan, en als afsluiting hadden we een foto gemaakt. Tom en ik zaten in een doos, alsof we net uit de winkel kwamen. Ik zet de foto terug op mijn nachtkastje en ga rechtop zitten. Wat gaat de tijd soms toch snel. Toen ik de foto pakte was het pas half 5, nu is het al half 6. Wat gingen we ookalweer eten vanavond? Oh ja, pizza. Dat eten we wel vaker. Ik duw mijn deur open en loop naar beneden. "Mam, is de pizza al bijna klaar?" vraag ik, terwijl ik mijn hoofd om de hoek van de keukendeur steek. "Ja lieverd. Ga nog maar even samen met Tom tv kijken ofzo." antwoord mam, terwijl ze net de pizza in de oven zet. Ik loop naar de zitkamer en plof op de bank neer. Tom ligt languit, zodat ik maar een kleine stukje bank heb, en hij schijnt nauwelijks te merken dat ik er ben gaan zitten. Ik por in zijn enkel en zeg "Zeg, lomperik. Kan je even opschuiven?" Tom scheurt even zijn blik los van de televisie en gaat onderuigezakt zitten. Zijn 'normale' houding. Ik noem het altijd zijn 'hernia-houding', maar daar trekt hij zich uiteraard niks van aan. We zitten stil MTV te kijken, en dan hoor ik de piep van de magnetron. "Pizza!" roepen Tom en ik blij in koor. We rennen naar de tafel en gaan als twee hongerige pitbulls zitten, wachtend tot mam de pizza komt brengen. "Kom maar halen, hoor!" roept ze dan, en teleurgesteld staan we op. Als ik mijn pizza aanpak, voel ik de warme walmen in mijn gezicht slaan. Wauw! Op naar de tafel! Ik plof neer en zet mijn bord voor me neer. Voordat Tom het mes kan pakken, gris ik het weg en steek pesterig mijn tong uit. Ik snij mijn pizza in punten en geef het mes door aan mijn broer. Ik heb honger!