32.

'Liv, lach eens een beetje.' Tom legde zijn bestek neer en keek zijn vriendin recht in de ogen. Chloe was weg en ze hadden Chinees besteld zodat ze niet zelf hoefde te koken, ze wouden er een gezellige avond van maken maar Liv was niet in een gezellige bui. 'Sorry.' Zelfs toen ze zich excuseerde kon er geen glimlachje vanaf. 'Oké, vertel.' Tom keek Liv recht in de ogen. Ergens wist hij wel waar ze zich aan stoorde maar hij wilde het toch nog eens van haar horen. 'Ik wil mijn biologische moeder opzoeken...' Liv haar stem klonk als een zacht gefluister maar de woorden drongen bij Tom door alsof ze in zijn oren werden geroepen. 'Wil je haar opzoeken?' vroeg hij verbaasd. Neen, dit was absoluut niet wat hij verwacht had. Hij had gedacht dat ze zich irriteerde aan haar grootmoeder, dat ze gewoon weg wou van hier om alles te vergeten maar dit had Tom helemaal niet verwacht. Liv had in zijn ogen nooit veel waarde aan haar ouders gehecht, of toch minder dan dat hij dat zelf deed. Neem nu haar reactie na de dood van Claire, ze deed koel en afstandelijk. Zelfs haar verdriet na de dood van haar vader was maar van korte duur, het leek net alsof Liv alles in een sneltempo relativeerde waardoor ze nooit lang droevig bleef. 'Ja, ik wil weten waar ik vandaan kom.' Liv keek naar haar eten en zuchtte, ze wilde weten wat haar afkomst was, waar ze vandaan kwam. 'Liefje, zou je dat wel doen?' Tom pakte Liv har hand lief vast en verstrengelde hun vingers. Tom snapte haar wel, hij zou het zelf ook willen weten maar hij wilde Liv van een teleurstelling weghouden. 'Wat als ze niet zijn wie je verwacht dat ze zijn? Misschien is ze allang verder gegaan met haar leven?' Liv slikte en reageerde er niet op, ze had hier zelf ook aan gedacht. 'Ik weet dat het hard klinkt maar we zijn ondertussen wel al 20 jaar verder.' Liv had er genoeg van en trok haar hand weg. 'Laat maar!' Zonder op Tom zijn reactie te wachten liep ze naar de tuin en knalde de deur achter dit dicht. Liv wist zelf ook dat ze aan het overdrijven was, dat ze alles aan het dramatiseren was maar ze had het even nodig. Het liefst wilde ze het uitgillen, alles van zich duwen en zich afreageren om heel het gedoe rond haar familie te vergeten.
Ondertussen zat Tom binnen met zijn handen in zijn haar, wat moest hij doen? Hij wilde Liv alleen maar behouden van een teleurstelling maar dat lukte niet echt. Waarom snapte ze niet dat hij haar wilde helpen? Zuchtend stond Tom op, hij liep naar het aanrecht en begon alles op te ruimen. Liv had tijd nodig om alles te relativeren, om alles te beseffen. Er verscheen een klein glimlachje rond Tom zijn lippen bij het zien van de afgeruimde en propere keuken, wie had ooit gedacht dat de superplayer zou veranderen in een softie die de keuken zomaar opruimde? Glimlachend maakte Tom een thee voor Liv, hij wilde er nu voor haar zijn. Tom besefte maar al te goed dat hij Liv zou teleurstellen als ze terug in Los Angels zouden zijn, maar daar wilde hij nu niet aan denken.
'Schatje?' Tom ging naast haar zitten en hield de thee voor haar. Liv glimlachte ontroerd en nam de thee. 'Dank je, liefje.' Liv voelde zich slecht door haar reactie van net, ze voelde zich schuldig. 'We moeten praten.' zei ze zacht. Tom knikte en ging zo zitten dat Liv tussen zijn benen zat. 'Het spijt me van net.' Liv leunde naar achter zodat ze tegen Tom zijn borst aanzat. 'Ik snap het wel, het spijt mij ook.' zei Tom zacht. Hij legde zijn armen rond Liv zijn middel waarna zij haar handen op de zijne legde en zo hun vingers verstrengelde. 'Ik wil gewoon weten waar ik vandaan kom, wie ik ben.' Liv staarde naar de grote kersenbloesem in de tuin. 'Maakt het echt uit wie je moeder is? Jij bent gewoon Liv, het meisje waar ik van hou. Daar veranderd je moeder helemaal niets aan, echt niets.' Liv glimlachte half toen Tom dat zei. 'Ik wil haar zien, Tom. Waarom begrijp je dat niet?' Liv slikte haar tranen weg. 'Ik wil mijn moeder zeggen dat ik trots op haar ben omdat ze zichzelf wegcijferde voor mij en mijn zus.' Het verbaasde Liv hoesnel ze het geaccepteerd had dat Claire niet haar echte moeder was. 'Ik wil haar zeggen dat ik het haar vergeef, dat ik haar wil leren kennen.' Tom drukte zacht een kusje in haar hals. 'Als je het echt wilt, dan gaan we haar opzoeken.'