Hoofdstuk 1

You're my obsession, my fetish, my relegion...

Kiros P.O.V.
Yu was zo dichtbij. Ik kon zijn ademhaling voelen in mijn nek, zijn sterkte armen om me heen. Maar iets in mij zei dat dit niet kon. Als we ooit ruzie zouden krijgen... Dat zou het einde van de band betekenen. Ik keek naar Yu die glimlachte en naar voren leunen om me te kussen. Maar ik kon het niet en draaide mijn hoofd weg. "Dit kan niet Yu." Zei ik en ik voelde tranen in mijn ogen en een pijn in mijn hart. Ik draaide me om en rende weg. Plotseling werd alles om me heen zwart, en ik was alleen. Een koude windvlaag blies langs mijn lichaam en ik rilde. "Yu?" Ik draaide me om, maar Yu was al weg. "Yu, alsjeblieft." Ik keek angstig om me heen. Ik was echt alleen, alleen in een koude, lege, donkere ruimte.

Ik schrok wakker en keek om me heen in het donker van de nacht. Ik voelde mezelf snel ademen en ik veegde het zweet van mijn voorhoofd. Ik wist dat ik in de war was. Dit was niet de eerste droom die ik over Yu had gehad. Ik probeerde mijn gevoelens voor hem te onderdrukken. Hij was niet eens gay of bi! Ik wist dat ik geen kans was. En daarbij, als we ruzie zouden krijgen, zou dat het einde van de band kunnen betekenen. Ik keek naast me op de klok om te zien dat het 5 uur 's ochtends was. Ik stond op en opende voorzichtig de deur van mijn kamer. Ik keek de donkere gang in en zag dat er licht brandde beneden. Ik stapte de gang in en liep naar de trap en vervolgens de trap af naar het licht dat van de keuken kwam. Ik gluurde om te hoek en zag Yu staan. "Yu." Fluisterde ik en ik glimlachte. Mijn gedachten over de droom dwaalden af en ik kon alleen maar aan Yu denken. Ik stapte de keuken in en Yu draaide zijn hoofd. "Hey." Glimlachte hij.
"Hey." Zei ik en ik probeerde te glimlachen toen de gedachten over mijn droom weer door mijn hoofd begonnen te spoken.
"Wil je ook een glaasje water?" Zei Yu en hij hield een glas naar me op. Ik knikte en ging zuchtend aan de keuken tafel zitten. "Dus," begon ik voorzichtig. "Wat heeft jou wakker gemaakt." Yu draaide zich om en zette een glas water voor me neer. Hij ging naast me zitten en nam een slok van zijn water. "Iemand belde me." Zei hij en lachte. "Zo laat?"
"Ja."
"Wie wat het?"
"Geen idee, het was een onbekend nummer."
"Heb je niet terug gebeld?" Yu haalde zijn schouders op. "Nee, waarom zou ik. Als het echt belangrijk is bellen ze wel terug." Ik knikte en lachte even. Ik nam een slok van mijn water en staarde naar de tafel. Mijn gedachten dwaalden weer af naar mijn droom, ik dacht aan Yus armen om me heen, zijn lieve glimlach. "Wat heeft jou eigenlijk wakker gemaakt?" Ik schrok op uit mijn gedachten en keek naar Yu. "W...Wat?" Vroeg ik.
"Ik vroeg wat jou heeft wakker gemaakt." Zei Yu weer en hij nam weer een slok van zijn water. "Oh... Erm... Niks bijzonders. Ik had gewoon een nachtmerrie." Zei ik. Yu keek me aan. "Weet je het zeker?" Vroeg hij. Ik knikte en keek naar de grond. Yu zag vaak aan me wanneer ik loog. Ik moest en kon hem dus altijd alles vertellen. Ik wilde dit het liefste ook aan hem vertellen, maar ik voelde dat het niet kon. Mijn hart zou gebroken worden, en het laatste beetje hoop dat ik nu nog had zou weggevaagd worden. Ik voelde Yus hand op mijn schouder en keek verschrikt op. "Ik eh... Ga maar weer eens op bed. Trusten." Zei ik en ik liep zo snel als ik kon de keuken uit. Ik keek achter me en zag hoe Yu mij verontwaardigd na keek. Ik liep de trap op, de donkere gang door en keek nog even achter me naar het licht dat beneden brandde. Opeens doofde het en hoorde ik voetstappen op de trap. Ik haaste me naar m'n kamer en ging op het bed zitten. Ik voelde tranen in mijn ogen en liet mezelf opzij vallen. Ik duwde m'n hoofd in het kussen om mijn tranen te verbergen. Hoe lang hield ik dit nog vol? Ik wist dat ik verliefd was op Yu, maar dat het niet kon. Yu was geen gay of bi, hij was hetero. Ik was radeloos en voor het eerst besefte ik hoe erg dit was. Hoe langer ik mijn liefde voor Yu verzwegen hield, hoe erger het leek te worden. Ik droomde meer en meer over hem, maar ook over de eenzaamheid die ik diep van binnen voelde.
Mijn gedachten werden verstoord door het geluid van de deur die langzaam open ging. "Kiro? Gaat het wel?" Hoorde ik Yus stem zeggen. Ik voelde dat hij naast me ging zitten en zijn hand op mijn schouder. Ik draaide mijn hoofd weg zodat hij mijn tranen niet zag. Ik kon hem altijd alles vertellen. Maar dit, dit kon niet. Dit moest mijn geheim blijven. "Kiro?" Hoorde ik Yus stem weer. Mijn verdriet werd alleen maar groter toen ik zijn bezorgde stem hoorde. Ik draaide me om en Yu keek me bezorgd aan toen hij de tranen over mijn wangen zag rollen. "H...Het gaat wel... E...Er is niks." Snikte ik. Yu schudde zijn hoofd. "Kiro, je huilt. Je weet dat je me alles kan vertellen." Zei hij en hij trok me voorzichtig naar zich toe. Ik voelde zijn sterke armen om me heen en mijn verdriet vloeide langzaam weg door zijn zachte aanraking. Ik leunde voorzichtig tegen hem aan en zei niks. Het leek uren te duren voordat Yu me los liet, en op dat moment voelde ik mijn verdriet terug komen. Ik keek om me heen en zag het donker van de kamer, ik voelde de eenzaamheid uit mijn droom en zuchtte om een 2de huilbui te voorkomen. Yu glimlachte naar me. "Ga maar slapen," zei hij. "Ik weet zeker dat je je morgen een stuk beter voelt. Ik knikte en ik kroop onder de dekens. Yu keek nog even achterom en sloot daarna de deur achter hem. Ik zuchte toen hij weg was en voelde de tranen terugkomen in mijn ogen. "Het kan niet... Waarom kan dit niet?" Fluisterde ik en met die woorden viel ik langzaam in slaap.