Hoofdstuk 15

Hallo David,

Er is gisteren weer iets verbazingwekkends gebeurd. Ik vertelde Emma over mijn gesprek met Rick en toen vroeg ze me opeens of ik blind was. Het domme was dat ik echt niet door had waar ze het over had. Maar nu snap ik het. Rick vindt mij leuk en ik was zo lang te blind om het te zien!
Ik weet niet of ik hem leuk vind. Ik ben nog steeds niet over jou heen, weet je dat? Dus eigenlijk is het jouw schuld. Gelukkig wist Emma me weer op te vrolijken met chocolade-ijs en een slechte film. We hebben ons kapot gelachen. En ik dacht nog wel dat het niet zou werken.

'Bzzz!,' hoorde ik. Ja hoor, mijn mobiel. En ik moest het wel heel erg mis hebben als dat niet het werk zou zijn. Toch zag ik er minder tegenop om op te nemen dan anders. Ik zou de baas zijn vandaag!
'Bzzz!'. Ik greep mijn mobieltje van mijn bureau. Geen gezoek nodig vandaag.
Werk, stond op het schermpje. Natuurlijk.
'Met Audrey.'
'Hallo, Audrey. Zou je vanavond kunnen werken?'
"Natuurlijk.' zei ik. Alsof ik een keuze had!
'Mooi. Ik ben er vanavond niet, dus houd die idioten die jij collega's noemt in de gaten, wil je?'
'Ja baas,' floepte ik eruit. Oeps. misschien was dat niet zo'n goed idee.
'Mooi. Dan zie ik je vanavond misschien nog wel om instructies te geven.'
Pfieuw, hij had mijn opmerking nauwelijks doorgehad, of hij vond het te leuk om baas te worden genoemd.
'Tot vanavond, meneer.'
'Tot vanavond. Audrey.'
Opgelucht legde ik mijn telefoon terug op mijn bureau. Vanavond zou mijn eerste avond als 'de baas' zijn. Ik was benieuwd.

Van der Vlerk stond me al op te wachten toen ik binnenkwam. Ik vroeg me af wat zijn instructies zouden inhouden. Ik had al vaker het geld geteld, dus ik wist hoe dat moest. Misschien had hij nog tips voor het leidinggeven? Als die tips inhielden dat ik tegen iedereen moest schreeuwen, hoefde ik ze niet.
'Audrey. Fijn dat je er bent,' zei hij, en ik vroeg me af hoeveel hij daar van meende. 'Er komt een nieuw meisje vandaag. Als jij haar wil inleiden, dan hoef ik dat niet te doen.´
´Oké, dat is goed,' zei ik een beetje verbaasd. Hij had wel heel veel vertrouwen in me vandaag.

Al na een paar minuten dat Van der Kerk was vertrokken, ging de bel. Dat moest het nieuwe meisje zijn. Ze was precies op tijd. De rest was altijd te laat en ik was altijd te vroeg. Fijn dat er ook iemand wel op tijd was. Ik liep naar de deur en ik vroeg me af hoe ze zou zijn.

'Welkom. Ik ben...' Nee, dat kon niet waar zijn! 'Audrey...'
Het was het meisje dat ik met David had gezien. Mijn vervangster! En nu mijn collega.
'Ik ben Kim. Leuk je te ontmoeten.'
'Hey Kim...' Nee, dit kon toch niet echt gebeuren. Blijkbaar had het leven een vreemd soort gevoel voor humor. Ik haalde diep adem en ik hoopte maar dat ze niet doorhad hoe vreemd ik me had gedragen,
'Ik zal je vandaag inleiden,' ging ik verder. 'Maar eerst gaan we naar de kantine en daar wachten we tot onze dienst begint. Kom, ik laat het je zien.'
Ongemakkelijk ging ik haar voor naar de kantine. Ik kon wel schreeuwen! Wat nu, wat nu, wat nu?
'Ik moet nog even naar het kantoor. Ga zitten, ik kom zo bij je.'
Eenmaal in het kantoortje dwong ik mezelf rustig te worden. Ik moest me nu gewoon gedragen, anders werd dit nog eens onmogelijk samenwerken.

Als snel begon mijn dienst, maar Kim en ik bleven nog even in de kantine. Ik moest haar eigenlijk uitleggen wat haar te doen stond, maar stiekem was mijn plan haar uit te horen over David. Ik moest de waarheid weten.
'Zo, voordat we beginnen, vertel eens wat over jezelf.'
Ik hoopte maar dat ik het er niet al te dik bovenop legde, maar ik had geen andere ideeën.Gelukkig begon ze enthousiast te vertellen.
'Ik doe nu filosofie, ik zit in mijn eerste jaar. Het is echt heel leuk. Ik heb daar ook een jongen ontmoet, David. We hebben nu al bijna drie maanden wat!'
Drie maanden? Drie maanden!
'Drie maanden al?,' vroeg ik voorzichtig. Ze knikte enthousiast.
'Dan heb ik je iets te vertellen, ben ik bang...' Ik zuchtte. 'Heeft hij het ooit over een ex gehad? Een meisje genaamd Audrey?'
'Nee... nooit., ' zei ze. En toen realiseerde ze het. 'Jij bent zijn ex?'
Ik knikte. 'Hij maakte het een paar weken geleden uit.'
'Een paar weken... Nee. Je liegt.' Ze keek in mijn ogen en zag dat ik niet loog.
'Het spijt me.'
Ze zuchtte en ik zag tranen in haar ogen opwellen.
'Vind je het erg als ik even naar de wc ga?' vroeg ze me, op een toon die opeens verrassend koel klonk.

Een paar minuten kwam ze terug. Haar mascara zat over haar hele gezicht en in haar hand had ze haar mobiele telefoon.
'Het is over.'

Het is bijna proefwerkweek en dat betekent dat ik het weer ontzettend druk zal hebben (nog drukker dan normaal). Helaas betekent dat ook minder hoofdstukjes. Maar ik zal mijn best doen om te blijven schrijven.